Η είδηση που δημοσιεύτηκε και αφορά επιθετικούς μυώδεις χιμπατζήδες επανέφερε το ερώτημα για το πόσο δυνατότεροι είναι οι χιμπατζήδες σε σχέση με τον άνθρωπο, μια υπόθεση που δημιουργεί σκέψεις. Μια αρχική εκτίμηση ήταν πως η ισχύς που ασκούσαν οι κοντινοί μας συγγενείς (οι χιμπατζήδες είναι οι πιο στενοί συγγενείς μας, με 95% έως 98% κοινό DNA) έφτανε έως και τέσσερις φορές παραπάνω από την μυϊκή ισχύ που ασκούσε ο άνθρωπος. Η αρχική άποψη διατυπώθηκε από τον βιολόγο Alan Walker του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνιας. Ο Walker υποπτεύεται ότι ο άνθρωπος μπορεί επίσης να έχει ένα νευρωνικό όριο στο πόσους μύες χρησιμοποιούμε ταυτόχρονα. Μόνο κάτω από πολύ σπάνιες περιπτώσεις τα όρια αυτά παρακάμπτονται (καταστάσεις κινδύνου)
Video Of Chimpanzees With Alopecia Fighting
Reveals How Powerful They Really Are
Αργότερα ο Matthew O’Neill από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Φοίνιξ, δήλωσε πως τα πειράματα και τα μοντέλα ηλεκτρονικών υπολογιστών της ομάδας του δείχνουν ότι ένας μυώδης χιμπαντζής είναι μόνο περίπου το ένα τρίτο ισχυρότερος από ένα άνθρωπο με το ίδιο μέγεθος.[quote]Οργή – Φαλάκρα- Μυϊκές Ίνες [/quote]
Οι ερευνητές ασχολήθηκαν κυρίως με τις μυϊκές ίνες και την διαφοροποίηση που παρατηρείται στην άσκηση δύναμης μεταξύ ανθρώπου και χιμπαντζή. Και λιγότερο για τα επίπεδα ανδρογονικών ορμονών. Όμως παρατηρούμε εδώ κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Όπως γνωρίζουμε Α) άντρες που αναπτύσσουν υπερβολικά τους μυώνες τους πάσχουν από αλωπεκία, – πτώση των μαλλιών της κεφαλής. Β) Η χρήση φαρμάκων επιταχύνει την μυϊκή αποκατάσταση -μυϊκές ίνες. Γ) Επίσης έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της οργής –roid rage ως αποτέλεσμα της διατάραξης του ορμονικού συστήματος που συνδέεται με το νευρικό σύστημα, ύστερα από χρήση ανδρογόνων σε υψηλές δόσεις.
Και τα δυο φαινόμενα παρατηρήθηκαν σε δυο μυώδεις χιμπαντζήδες που παράλληλα τους είχαν πέσει οι τρίχες και αντιδρούσαν επιθετικά απέναντι σε μια άλλη ομάδα χιμπατζήδων.
Επιστρέφουμε στην έρευνα, όπως διαπιστώθηκε από τον Steve Ross υπεύθυνο στο Chicago’s Lincoln Park Zoo η διαφορά στη δύναμη μεταξύ των δύο, άνθρωπος – χιμπατζής εξαρτάται από το πόσο καλά εκτελούν οι μύες το έργο/ την παραγόμενη κίνηση. Στους χιμπατζήδες, οι μυϊκές ίνες που βρίσκονται πιο κοντά στα οστά, που θεωρείται η πηγή της δύναμης τους, επίσης οι μυϊκές ίνες είναι πολύ μεγαλύτερες και πιο πυκνές. Αυτό σημαίνει ότι ένας χιμπατζής είναι σε θέση να παράγει περισσότερη δύναμη χρησιμοποιώντας το ίδιο ακριβώς εύρος κίνησης, είπε ο Ross. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, έχουν πολύ λιγότερο έλεγχο για το πώς χρησιμοποιούν τους μύες τους, γι ‘αυτό χρησιμοποιούν περισσότερη δύναμη από ότι είναι απαραίτητο.
Και αυτό που είναι ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι τα ζώα είναι γνωστό ότι κάνουν “πόλεμο” σε άλλα ζώα για το φαγητό. Εδώ έχουμε μια πρωτόγονη πράξη για επιβίωση όπου νικά ο πιο δυνατός. (Ο άνθρωπος έχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο αν και ασκεί βια σε άλλες περιπτώσεις).
Η έρευνα του O’Neill 1,5 φορές πιο ισχυροί από τους ανθρώπους
Αυτό το αποτέλεσμα ταιριάζει καλά με τις λίγες δοκιμές που έχουν γίνει, γεγονός που υποδηλώνει ότι όταν πρόκειται για τράβηγμα (άσκηση δύναμης) και άλμα, οι χιμπατζήδες είναι περίπου 1,5 φορές πιο ισχυροί από τους ανθρώπους σε σχέση με τη σωματική τους μάζα. Αλλά επειδή είναι ελαφρύτεροι από τον μέσο άνθρωπο, οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να ξεπεράσουν τα αποτελέσματα τους σε απόλυτους όρους, αναφέρει ο O’Neill.
Τα ευρήματά του υποδηλώνουν ότι άλλοι πίθηκοι έχουν παρόμοια μυϊκή δύναμη με χιμπατζήδες. “Οι άνθρωποι είναι οι περίεργοι”, λέει O’Neill. Η ομάδα του O’Neill μελετά την εξέλιξη του όρθιου περπατήματος . Για να δημιουργηθεί ένα ακριβές μοντέλο υπολογιστή για το πώς περπατούν οι χιμπατζήδες, οι ερευνητές χρειάστηκαν να μάθουν αν οι μύες τους είναι πραγματικά εξαιρετικά ισχυροί. Έτσι απομάκρυναν μικρά δείγματα μυών των ποδιών από τρεις χιμπατζήδες υπό γενική αναισθησία, και μέτρησαν την αντοχή των μεμονωμένων ινών.
Η ίδια διαδικασία χρησιμοποιείται για τη μελέτη των ανθρώπινων μυών. Η σύγκριση των αποτελεσμάτων με τις πολλές μελέτες σε αυτούς έδειξε ότι, αντίθετα με τους ισχυρισμούς πολλών άλλων μελετών, δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο για τους χιμπατζήδες. “Ο μυς του χιμπαντζή δεν διαφέρει πραγματικά από τον ανθρώπινο μυ, όσον αφορά τη δύναμη που ασκούν οι μεμονωμένες ίνες”, λέει ο O’Neill. Γιατί, λοιπόν, οι χιμπατζήδες είναι ελαφρώς δυνατότεροι από τους ανθρώπους; Η ομάδα συνέχισε να εξετάζει τους μυς των χιμπατζήδων που είχαν πεθάνει από φυσικά αίτια, γεγονός που αποκάλυψε ότι τα δύο τρίτα των μυών τους αποτελούνται από ίνες γρήγορης σύσπασης , (σύντομες και έντονες συσπάσεις) ενώ περισσότερες από τις μισές ανθρώπινες ίνες είναι αργές. Οι ίνες γρήγορης σύσπασης είναι πιο ισχυρές , αλλά χρησιμοποιούν περισσότερη ενέργεια και γίνονται πιο αδύναμες σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ένας άλλος παράγοντας, O’Neill βρήκε, είναι ότι οι χιμπατζήδες έχουν μακρύτερες ίνες κατά μέσο όρο, γεγονός που ενισχύει επίσης τη δύναμή τους. Αυτό προσθέτει τα στοιχεία ότι το περπάτημα είναι πολύ πιο δαπανηρό για τους χιμπατζήδες απ ‘ό, τι στους ανθρώπους. Τα αποτελέσματα ταιριάζουν με την ιδέα ότι οι πρώτοι άνθρωποι εξελίχθηκαν για να περπατήσουν ή να τρέξουν μεγάλες αποστάσεις. Φαίνεται ότι θυσιάσαμε κάποια δύναμη για μεγαλύτερη αντοχή, ανέφερε o O’Neill.
