Ανδρογόνα Αναβολικά Στεροειδή λοιμώξεις και αποστήματα, παρακάτω συγκεντρωτικά σε άρθρα παρουσιάζεται  η υποκουλτούρα που αφορά τις ενέσεις με ανδρογόνα αναβολικά στεροειδή (ΑΑΣ) τις επιπτώσεις από τις  μολύνσεις. τον τρόπο χρήσης των  ενδομυϊκών ενέσεων στο bodybuilding, ενώ συμπεριλαμβάνεται ο σχολιασμός του bodybuilder γιατρού Γιώργου Τουλιάτου.

Περιστασιακά, οι bodybuilders αναπτύσσουν ενδομυϊκά αποστήματα, σηπτικά και στείρο μικροβίων, ως αποτέλεσμα των βαθιών ενδομυϊκών βολών, (ενέσεις)  Η κύρια διαφορά μεταξύ τους είναι ότι στην πρώτη περίπτωση  αναπτύσσονται τα κλινικά συμπτώματα  μιας φλεγμονής και αντιμετωπίζεται ως μόλυνση, ενώ η δεύτερη περίπτωση  αφορά τα σκληρά κομμάτια των λιπαρών διαλυμάτων, όπου μακροπρόθεσμα, ασβεστοποιούνται και μετατρέπονται σε ουλώδη ιστό.

Αιτιολογία

Το σηπτικό απόστημα είναι αποτέλεσμα μολυσμένων ενέσιμων στεροειδών διαλυμάτων ή μη αποστειρωμένων τεχνικών ένεσης (κοινή χρήση βελόνων, επαναχρησιμοποίηση βελονών και σύριγγες). Οι κοινές περιοχές περιλαμβάνουν τους γλουτούς (gluteus maximus), τους ώμους (δελτοειδή), το στήθος (pectoralis), τις γάμπες  (gastrognemius).

Τα ελαιώδη ανδρογόνα αναβολικά στεροειδή (ΑΑΣ) διαλύματα συνήθως δεν είναι μολυσμένα, καθώς το ελαιώδες διάλυμα είναι ένα εχθρικό περιβάλλον για βακτηριακή ανάπτυξη. Αντίθετα, διαλύματα εναιωρήματος με βάση το νερό, όπως η στανοζολόλη  stanozolol – wimnstrol , η τεστοστερόνη και η πρόσφατα βάση της τρεμπολόνης – τρενβολονης είναι από τα πιο επικίνδυνα ενέσιμα. Τα βακτήρια είναι πιθανό να καλλιεργηθούν και αποτέλεσμα αυτής της επιλογής είναι να εμφανίζεται μια φλεγμονή. Τα αποστήματα στους μηρούς , τους θωρακικούς και τα αποστήματα στους  δελτοειδείς έχουν αναφερθεί σε bodybuilders που κάνουν  τοπικές ενέσεις σε έναν συγκεκριμένο μυ, διότι πιστεύουν  ότι με αυτό τον τρόπο αυξάνουν την ανάπτυξη των μυών σε μια απομονωμένη περιοχή.  Γλουταϊκά αποστήματα έχουν επίσης εμφανιστεί σε μολυσμένα προϊόντα. Η χορήγηση μεγάλων όγκων εστέρων τεστοστερόνης σε μία ένεση (έως 5 mL) είναι συχνή, εκθέτοντας ένα άτομο σε σχηματισμό αποστημάτων, όπου δεν μπορεί να βρεθεί ένας παθογόνος οργανισμός.

Κλινική παρουσίαση, εργαστηριακά ευρήματα και διάγνωση

Οι αναφερόμενες λοιμώξεις που σχετίζονται με την ένεση ΑΑΣ περιλαμβάνουν αποστήματα που αποδίδονται στο στρεπτόκοκκο, σταφυλόκοκκο  στο ψευδομονάς και άτυπα μυκοβακτήρια. Οι βασικές συγκεντρώσεις στη  διαδικασίας της φλεγμονής περιλαμβάνουν: 1) τοπικό πρήξιμο-οίδημα, 2) ερύθημα, 3) αυξημένη θερμοκρασία / πυρεξία και 4) πόνο. Όλα αυτά τα συμπτώματα συμβαίνουν λόγω της αυξημένης ροής του αίματος, καθώς τα μακροφάγα και τα ουδετερόφιλα είναι μεταξύ των λευκών αιμοσφαιρίων που είναι υπεύθυνα για την φαγοκυττάρωση των μικροοργανισμών. Το απόστημα είναι μια αμυντική αντίδραση του ιστού για την αποτροπή της εξάπλωσης μολυσματικών υλικών σε άλλα μέρη του σώματος.

Εκτός από κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα [λευκοκυττάρωση με αυξημένα ουδετερόφιλα, αυξημένος ρυθμός καθίζησης ερυθροκυττάρων (ESR) και C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP)], μια χρήσιμη εργαστηριακή εξέταση που αποκαλύπτει την ύπαρξη ενδομυϊκού αποστήματος, είναι η εικόνα του  μαγνητικού συντονισμού (MRI), ιδανική για τους μαλακούς ιστούς (μύες, αρθρώσεις, συνδέσμους, τένοντες).

Θεραπεία και πρόληψη του ενδομυϊκού αποστήματος

Τα αποστήματα δεν πρέπει να συμπιέζονται από τον ασθενή . Εάν το απόστημα σκάσει κάτω από το δέρμα και τα βακτήρια εξαπλωθούν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στο σώμα, μπορεί να οδηγήσει σε απειλητική για τη ζωή λοίμωξη αίματος, όπως η σήψη. Τα συμπτώματα της σήψης περιλαμβάνουν γενική αδιαθεσία, πυρετό, ρίγη, ναυτία, έμετο, διάρροια, ταχυπνία και σύγχυση. Η σήψη απαιτεί πάντα νοσηλεία.

Αρχικά ο χρήστης στεροειδών θα πρέπει να αποφεύγει την ένεση στην περιοχή της φλεγμονής, ενώ επαναλαμβάνει τις  ενέσεις. Η διακοπή των ενέσεων τουλάχιστον για μία εβδομάδα, θα δώσει λίγο χρόνο στο ανοσοποιητικό σύστημα να καταστείλει την ενδομυϊκή φλεγμονή. Η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων-ΜΣΑΦ (νατριούχο diclophenac, νιμεσουλίδη) θα μπορούσε να προσφέρει κάποια βοήθεια ως πρώτη αντιμετώπιση  και να καταπολεμήσει την ενόχληση.

Επιπλέον, ένα υπερτονικό διάλυμα με βάση το αλουμίνιο, παρέχει ανακούφιση από τον πόνο όταν εφαρμόζεται τοπικά με μια βρεγμένη πετσέτα για περίπου 10 λεπτά, 4 φορές την ημέρα. Ένα φαρμακευτικό σκεύασμα που έχει σημαντικό ρόλο για την πρόληψη περαιτέρω οιδήματος είναι το φάρμακο rerapeptase. Αυτό το φάρμακο χρησιμοποιείται ευρέως σε αρκετές περιπτώσεις που περιλαμβάνουν σηπτική ή μη σηπτική φλεγμονή, όπου υπάρχει υπερβολικό πρήξιμο. Τέλος, η κρέμα νατριοειδούς νατρίου είναι ένα χρήσιμο υλικό, ικανό να καταστέλλει το οίδημα, παρέχοντας έτσι μια αίσθηση ανακούφισης. Ωστόσο, μερικές φορές η διαδικασία φλεγμονής είναι πιο σοβαρή και περίπλοκη και αναπτύσσεται πύον στο ενδομυϊκό απόστημα. Το πύον περιέχει νεκρά λευκά αιμοσφαίρια, ως αντίδραση προσπαθώντας να ελέγξει τη φλεγμονή. Στην αρχή, μια ενδομυϊκή λοίμωξη είναι κοκκινωπή και σκληρή σε επαφή. Αργότερα, καθώς η φλεγμονή προχωρά και το πύον μαζεύεται, γίνεται πιο μαλακό. Συνήθως οι χειρουργοί αυτό το βρίσκουν ως ένα προειδοποιητικό σημάδι, όπου απαιτείται χειρουργική τομή και αποστράγγιση. Ο χειρουργός κόβει το δέρμα και το λίπος από κάτω με ένα νυστέρι, μπαίνοντας στον φλεγμονώδη μυ. Αυτό θα δώσει την ευκαιρία στο φάρμακο (ελαιώδες ) διάλυμα και πύον να φύγει από τη μολυσμένη περιοχή, η οποία πρέπει να καθαριστεί σχολαστικά  αργότερα. Μόλις στραγγίσει το πύον, ο χειρουργός θα τοποθετήσει κάποια συσκευασία στην υπόλοιπη κοιλότητα για να ελαχιστοποιήσει οποιαδήποτε αιμορραγία και να την κρατήσει ανοιχτή για 24-48 ώρες. Καθώς η ουλή θεραπεύεται, ο ασθενής μπορεί να περιμένει να βγει από το γυμναστήριο για εβδομάδες. Εάν είναι ένα βαθύτερο απόστημα, ο χειρουργός μπορεί να εισάγει σωλήνα αποστράγγισης . Η αποστράγγιση  διαρκεί για αρκετές ημέρες για να αποφευχθεί η αναμόρφωση του αποστήματος. (μετά την επούλωση)

Επισυνάπτεται  παρακάτω σχολιασμός  του Γιώργου Τουλιάτου 

Το 2011 έκανα το λάθος για 1η φορά να αλλάξω εταιρία στην ενέσιμη στανοζολολη. Από τη φαρμακευτική desma/zambon, δοκίμασα τη zirox UGL. Tο αποτέλεσμα ήταν να εισάγω στον οργανισμό μου μολυσμένη υδατοδιαλυτη στανοζολολη. Συνήθως τα ελαιωδη διαλύματα είναι πιο δύσκολο να μολυνθούν, καθότι τα μικρόβια επιβιώνουν σε υδάτινο περιβάλλον. Ανέπτυξα τοπική φλεγμονή με έντονο οίδημα, ερύθημα και πόνο. Δοκίμασα σχήμα αντιβίωσης, που όμως δεν ανταποκρίθηκε καλά. Μαζί και ΜΣΑΦ και σεραπεπταση,καθώς και αλουμινονερο. Με τον καιρό το απόστημα μαλακωνε και μάζευε πύον. Τελικά κατόπιν εκτίμησης από γενικό χειρουργό, κρίθηκε αναγκαίο να γίνει χειρουργική διάνοιξη. Όμως ο συνάδελφος έκανε κακή εκτίμηση και μς άνοιξε σε λάθος περιοχή,όπου η φλεγμονή δεν ήταν αποκλειστικά εστιασμένη. Συνέχισα να έχω πόνο και απώλεια αίματος. Ο αιματοκρίτης έπεσε δέκα μονάδες και η φλεγμονή υποχώρησε κατόπιν διπλής αντιβίωσης. Φυσικά αυτό είχε τις παρενέργειες σε γαστρεντερικο και στομα (διάρροια, χειλιτιδα). Εν τέλη ανοίχτηκα άλλες τέσσερις φορές μέχρι να παροχετευτει πλήρως το συσσωρευμένο λάδι στο μείζον γλουτιαιο. Στον τελευταίο μου αγώνα δύο χρόνια μετά, υπήρχε εμφανής ουλή παρότι ήμουν βαμμενος και μαυρισμένος. ΥΓ:Το κεφάλαιο των ενδομυικων αποστηματων είναι εκείνο που έγραψα στον τόμο του Anabolics 11η έκδοση του 2017.

ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΕΝΕΣΕΩΝ PED’S

Bodybuilding και ενδομυϊκές ενέσεις

Οι ενέσεις γίνονται σε δυο σημεία.
– Στο γλουτό στο άνω και έξω τεταρτημόριο και στον ώμο στην πλάγια-οπίσθια μοίρα του δελτοειδή.
– Στο γλουτό με μεγάλη-πράσινη βελόνα, ενώ με την παιδική-μπλε στον ώμο.
Λίγο πριν τους αγώνες, όπου το υποδόριο έχει λεπτύνει σημαντικά, μπορεί να γίνει ενδομυϊκή ένεση με την ενδιάμεση μαύρη βελόνα στην περιοχή του γλουτού.
Είναι μύθος ότι κάποια σκευάσματα πρέπει να γίνονται στον ώμο, γιατί όπου και να γίνουν, μπαίνουν στην κυκλοφορία.
Η χορήγηση της βήτα χοριακής γοναδοτροπίνης (β-HCG) σε υποδόρια μορφή, καθυστερεί στο τριπλάσιο το χρόνο δράσης σε σχέση με την ενδομυϊκή χρήση, η οποία κορυφώνει σε έξι ώρες.
Το ότι η χοριακή γοναδοτροπίνη είναι σε υδατοδιαλυτή μορφή (όπως η σωματοτροπίνη και η ινσουλίνη) δεν την καθιστά ιδανική για υποδόρια χορήγηση, δεδομένου ότι η απορρόφηση της θα
επιβραδυνθεί.
Η ιδέα να γίνονται οι ενέσεις σε μικρές μυϊκές ομάδες, όπως στους τραπεζοειδείς, κνήμες, δικέφαλους, τρικέφαλους, πλάτη είναι απορριπτέα, δεδομένου ότι αγγεία και νεύρα περνούν από την περιοχή, αλλά και γιατί η χωρητικότητα τους είναι σαφώς μικρότερη του γλουτού-ώμου.
Η αυξητική ορμόνη γίνεται περιομφαλικά και υποδόρια με ένεση ινσουλίνης και έχει την τάση να καίει τοπικά λιπώδη ιστό.
Το ίδιο και η ινσουλίνη, η οποία θα πρέπει να γίνεται υποδορίως για πιο αργή απορρόφηση. Ο IGF-1 γίνεται είτε υποδορίως, είτε ενδομυϊκά στον ώμο την ημέρα της προπόνησης του.
Η ενέσιμη μορφή της κλενβουτερόλης πρέπει να γίνεται υποδορίως για βραδύτερη απορρόφηση της. Οι ενέσεις είναι καλό να γίνονται δυο φορές την εβδομάδα με κενό τριών ημερών μεταξύ τους (ελαιώδη διαλύματα), ενώ τα υδατοδιαλυτά κάθε μέρα (Testosterone Suspension, trenbolonebase), είτε κάθε δεύτερη (Stanozolol)

[youtube width=”400 ” height=”250″ video_id=”v4RAYmlT8dg”]