Η Βιομηχανία νιώθει ενοχλημένη, τα άρθρα που καυτηριάζουν το φαινόμενο της μεγάλης γυμνασμένης κοιλιάς συνεχώς αυξάνονται επικρίνοντας την χημική τακτική που εδώ και 2 δεκαετίες ισοπέδωσε την όποια οπτική καλαισθησία. Όπως δημοσιεύτηκε από τον Nick Trigili οι fans που παρακολουθούν το επαγγελματικό bodybuilding έχουν παρατηρήσει την πρόσφατη τάση διαστολής του στομάχου στους bodybuilders, ιδιαίτερα στην πρόσφατη ιστορία. Η τάση έχει γίνει ακόμη πιο έντονη τα τελευταία 5 χρόνια με αντίστοιχες εικόνες στο Mr Olympia όπως αυτές του Kai Greene του πρωταθλητή Phil Heath και προηγούμενων πρωταθλητών όπως ο Ronnie Coleman που παρουσιάζουν μια μεγάλη κοιλιά παρά το εξαιρετικά χαμηλό σωματικό λίπος στο στομάχι.
Πολλοί θεατές και οπαδοί του bodybuilding αναρωτιούνται τι προκαλεί την εμφάνιση της διογκωμένης – πρησμένης κοιλιάς ‘bubble gut’ σε αυτούς τους αθλητές και γιατί έχει γίνει τόσο κοινό φαινόμενο. Η διάταση του στομάχου έχει γίνει γνωστή με μια ποικιλία ονομάτων στους κύκλους του bodybuilding ως “insulin gut,” – “bodybuilder belly” και “muscle gut.” . Όπως υποδηλώνουν αυτά τα ονόματα, αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι η διάταση του στομάχου στους bodybuilders προκαλείται από την κατάχρηση ινσουλίνης και την χρήση ανθρώπινης αυξητικής ορμόνης (HGH).
Η ανθρώπινη κοιλιά μπορεί να χωριστεί σε 3 στρώματα. Υπάρχει το μυϊκό σύστημα συμπεριλαμβανομένου του ορθού κοιλιακού μυ, του εγκάρσιου κοιλιακού μυ, τους έξω – και έσω λοξούς κοιλιακούς μύες. Στη συνέχεια, υπάρχει η περιτονία που ουσιαστικά είναι ένα περίβλημα για να καθίσουν οι μύες. Αλλά πιο βαθιά είναι το εξωπεριτοναϊκό λίπος, τα στρώματα περιτόναιου που περιβάλλουν τα κοιλιακά όργανα, μέσα στο περιτόναιο.
Όταν στην όλη διαδικασία συνδυάζεται η κατάλληλη προπόνηση, τα πολλαπλά συμπληρώματα και μια δίαιτα που είναι εξαιρετικά υψηλή σε πρωτεΐνες, η χρήση ινσουλίνης και ανθρώπινης αυξητικής ορμόνης οδηγεί ουσιαστικά και σε σημαντική αύξηση της μυϊκής μάζας. Αυτό προκαλεί όχι μόνο αύξηση της μάζας στην ορθική κοιλότητα (το ανώτερο στρώμα των μυών που μπορεί να δημιουργήσει το λεγόμενο “six pack” ) ή στο ίδιο το μυϊκό σύστημα των six packs αλλά και στους μύες που βρίσκονται κάτω από αυτό, συμπεριλαμβανομένου του μυϊκού στρώματος της κοιλιάς.
Η συνδυασμένη ανάπτυξη αυτών των μυών με τη σειρά τους προκαλεί την ανάπτυξη ολόκληρου του μεσαίου τμήματος και τελικά προεξέχει, προσδίδοντας μια «χοντροκομμένη» εμφάνιση και συμβάλλοντας στη διάταση του στομάχου. Πολλοί bodybuilders συνδυάζουν επίσης HGH (αυξητική ορμόνη), μαζί με άλλες ουσίες, με τη χρήση ινσουλίνης – μια πρακτική γνωστή ως “στοίβαξη” -η οποία μπορεί να αυξήσει περαιτέρω αυτά τα αποτελέσματα. Με την πάροδο του χρόνου, η χρήση ινσουλίνης μπορεί να προκαλέσει αυξημένη εναπόθεση λίπους πίσω από την κοιλιακή χώρα, γνωστή ως σπλαχνικό λίπος που συντελεί (συσσώρευση) στα στρώματα του περιτόναιου που περιβάλλουν τα κοιλιακά όργανα, το οποίο μπορεί επίσης να συμβάλει σε μια μεγαλύτερη κοιλιακή χώρα. Με την αφθονία των ανδρογόνων και του ινσουλινοειδούς αυξητικού παράγοντα IGF-1 που κυλά στην κυκλοφορία, τα εσωτερικά όργανα μπορούν επίσης να επηρεαστούν. Αυτά, όπως οι μύες έχουν επίσης υποδοχείς για αυτές τις ορμόνες, αν και σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις και στους σκελετικούς μύες.
Όσον αφορά τους υγιείς ενήλικες που λαμβάνουν ανθρώπινη αυξητική ορμόνη, οι αξιόπιστες πληροφορίες είναι περιορισμένες. Αν και φαίνεται ότι η ανθρώπινη αυξητική ορμόνη μπορεί να αυξήσει τη μυϊκή μάζα και να μειώσει τα ποσότητα σωματικού λίπους σε υγιείς ηλικιωμένους ενήλικες, η αύξηση των μυών δεν μεταφράζεται σε αυξημένη δύναμη. Λόγω των περιορισμένων διαθέσιμων πληροφοριών, έχουμε μόνο κανονική φυσιολογία για να στηριχθούμε. Γνωρίζουμε ότι η εξωγενής λήψη HGH αυξάνει την απελευθέρωση του IGF-1 από το ήπαρ ενώ ο IGF-1 έχει ένα πλήθος παρενεργειών που περιλαμβάνουν την ανάπτυξη των οργάνων. Όπως διαπιστώνεται στις αυτοψίες των bodybuilder, όχι μόνο οι μύες είναι «μεγαλύτεροι από το φυσιολογικό», τα όργανα τους συμπεριλαμβάνουν την καρδιά και το συκώτι, διπλάσιο του μεγέθους ενός μέσου ενήλικα. Μελέτες υποδηλώνουν ότι οι παρενέργειες των θεραπειών της ανθρώπινης αυξητικής ορμόνης μπορεί να είναι πιο πιθανές στους ηλικιωμένους ενήλικες σε σχέση με τα νεότερα άτομα. Άλλα οι μελέτες σε υγιείς ενήλικες που λαμβάνουν ανθρώπινη αυξητική ορμόνη ήταν βραχυπρόθεσμες, είναι ακόμα άγνωστο αν οι πιθανές παρενέργειες τελικά θα μειωθούν με την πάροδο του χρόνου ή, εναλλακτικά, θα επιδεινωθούν.
