Οι διεμφυλικοί άνδρες που υποβάλλονται σε θεραπεία με τεστοστερόνη στο πλαίσιο της μετάβασης τους στο φύλο επιλογής είναι πιθανό να νιώθουν περισσότερο θυμό σε σύγκριση με αυτόν που ένιωθαν πριν τη θεραπεία. Πρόκειται για εύρημα μιας νέας μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Journal of Sexual Medicine.
Η ορμονική θεραπεία αλλαγής φύλου χορηγείται σε άτομα με δυσφορία φύλου που επιθυμούν να μεταβούν στο αντίθετο φύλο από τον ανατομικό τους κι έχει στόχο την ανάπτυξη δευτερευόντων χαρακτηριστικών φύλου έτσι ώστε το επιθυμητό φύλο να αρχίσει να αναπτύσσεται.
Για τους διεμφυλικούς άνδρες η θεραπεία με τεστοστερόνη έχει σκοπό να αυξήσει τα επίπεδα τεστοστερόνης σε αυτά που είναι φυσιολογικά για έναν άνδρα. Σταδιακά αναπτύσσεται τριχοφυΐα στο σώμα και το πρόσωπο, αυξάνεται η μυϊκή μάζα και βαθαίνει η φωνή. Σε κάποιες περιπτώσεις διακόπτεται η περίοδος και αυξάνει το μέγεθος της κλειτορίδας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν διερευνήσει τη σχέση των επιπέδων τεστοστερόνης και της επιθετικότητας λίγα όμως είναι γνωστά αναφορικά με την επίδραση της θεραπείας με τεστοστερόνη στα διεμφυλικά άτομα.
Στη μελέτη συμμετείχαν 52 διεμφυλικοί άνδρες που λάμβαναν θεραπεία με τεστοστερόνη. Πριν την έναρξη της θεραπείας και τουλάχιστον 7 μήνες μετά, κάθε συμμετέχων συμπλήρωσε ειδικό ερωτηματολόγιο σχετικά με τη συχνότητα, την ένταση και την ικανότητα ελέγχου του θυμού. Τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά, το ιστορικό ψυχικής νόσου, καθώς και τα σημαντικά γεγονότα ζωής αξιολογήθηκαν πριν την έναρξη της θεραπείας.
Κατά την έναρξη της μελέτης το 62% των ατόμων δεν εμφάνιζαν αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές του συναισθήματος ή της προσωπικότητας. Μετά από 7 μήνες όλοι οι διεμφυλικοί άνδρες είχαν αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης χωρίς σημαντικές αλλαγές στα επίπεδα οιστραδιόλης. Παράλληλα, στο 46% είχε διακοπεί η έμμηνος ρύση ενώ οι υπόλοιποι είχαν ακόμα τακτικό κύκλο.
Τα επίπεδα έκφρασης κι ελέγχου του θυμού αυξήθηκαν επίσης σημαντικά 7 μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας και η έκφραση θυμού δε βρέθηκε να συνδέεται με τα επίπεδα της τεστοστερόνης κατά τον επανέλεγχο. Οι συμμετέχοντες που είχαν ακόμα εμμηνορρυσία κι εμφάνιζαν ψυχικές διαταραχές κατά την είσοδο τους στη μελέτη, ήταν πιο πιθανό να εκφράζουν θυμό. Κάνεις ωστόσο δε είχε επιθετική συμπεριφορά, δεν αυτοτραυματιζόταν και δε χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική.
Παράλληλα, η ψυχολογική υποστήριξη βοήθησε τους διεμφυλικούς άνδρες να προλάβουν τις συμπεριφορές που σχετίζονται με το θυμό και να μειώσουν το επίπεδο δυσφορίας. Οι ερευνητές ωστόσο επισημαίνουν ότι είναι σημαντικό να διεξαχθούν πιο μακροχρόνιες μελέτες με μεγαλύτερο δείγμα και προσεκτική διαδικασία επιλογής των συμμετεχόντων, ώστε να αντιπροσωπεύεται επαρκώς ο ευρύτερος πληθυσμός των διεμφυλικών ατόμων.
πηγή: andrologia.gr
