Η αθλήτρια της ελληνικής ομοσπονδίας σωματικής διάπλασης – ΕΟΣΔ, Βασιλική Αγιαννοπούλου σε μια μοναδική συνέντευξη.
Ποιο ήταν το κίνητρο που σας ώθησε να γυμνάζεστε και σε ποια περίοδο έγινε αυτό;
Γυμνάζομαι από 4 χρόνων παιδάκι όταν η μητέρα μου με έστειλε να κάνω μπαλέτο μεγαλώνοντας άρχισα την ρυθμική γυμναστική όμως ξανά γύρισα στο μπαλέτο για να ανακαλύψω κάπου εκεί στη Δευτέρα γυμνασίου πως το μπαλέτο δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω και άρχισα κρυφά από τους δικούς μου το στίβο !
Όμως σύντομα το σώμα άρχισε να αλλάζει κ η πρώτη που το παρατήρησε ήταν η δασκάλα μου στο μπαλέτο όπου με έβαλε να διαλέξω λέγοντας πως αυτά τα δυο δεν ταιριάζουν, εγώ ήθελα να σταματήσω την ίδια στιγμή κάτι που ήταν αντίθετο μου τους γονείς μου (μάχη στο σπίτι για καιρό μιας κ εγώ ήθελα να κάνω στίβο ) στα 17 μπήκα πρώτη φορά σε γυμναστήριο και ένα χρόνο μετά το μπαλέτο είχε τελειώσει για μένα οριστικά.
Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με το άθλημα της σωματικής διάπλασης ;
Άρχισα τα βάρη στα 18, μεγαλώνοντας μάθαινα πράγματα όμως κάποιες χρονιές τα παράταγα και μετά πάλι ξανά, ώσπου αρχές του 2013 γυρίζοντας από το εξωτερικό όπου ζούσα μπαίνω στο γυμναστήριο και από τότε δεν ξανά βγήκα ποτέ..
Ο Πρώτος σας αγώνας, τι θυμάστε από αυτόν;
3 Μαΐου 2016 στο πανελλήνιο Κύπελλο Κρήτης !!! Συγκλονιστική εμπειρία! Θυμάμαι την κάθε στιγμή, από το πρωινό της αναχώρησης, τις στιγμές στο καράβι μέχρι την επιστροφή, κάθε στιγμή στο γήπεδο τα κορίτσια που έπαιξα μαζί του,ς την αγωνία μου, την απειρία μου, αλλά κaι τον αέρα που είχα κάνοντας πολύ κόσμο να μην πιστεύει πως ήταν ο πρώτος μου αγώνας, θυμάμαι και τα άπειρα κλάματα μου για την Τετάρτη θέση που πήρα, ενώ πίστευα πως σίγουρα θα μαι στα μετάλλια, θυμάμαι την απογοήτευση μου και τα ασταμάτητα κλάματα μου, ένιωθα πως είχα αποτύχει πως απογοήτευσα όσους είχαν πιστέψει σε μένα!
Δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα θυμάμαι έντονα το Γιώργο Μπουζιάνα που ήρθε κοντά μου να μου μιλήσει και με πήρε αγκαλιά ενώ τότε δεν γνωριζόμασταν καν . Τα λόγια του Τάσου Κολιγκιώνη που μόλις την προηγούμενη είχα γνωρίσει, τα τόσο καλά του λόγια. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ αυτό τον αγώνα , όπως και κανέναν.[quote]Είμαστε όμως στην Ελλάδα και αυτό πολλές φορές είναι η ανέφικτο η αστείο αν σκεφτείς τι δίνουν οι δήθεν χορηγοί και τι απαιτήσεις έχουν μετά[/quote]
Ποιος ήταν ο πρώτος σας προπονητής ;
Το 2015 γνώρισα το Σταύρο Τριουλίδη σε κάποιο αγώνα της ΝAC που είχα πάει ως θεατής λίγο μετά άρχισα να πηγαίνω στο γυμναστήριο του και αρχίσαμε μια επαφή μου έδινε τη διατροφή μου και συμβουλές μέσα στην προπόνηση
Τώρα μετά από χρόνια προπόνησης και αγωνιστικής εμπειρίας βλέπετε διαφορές στους πρώτους σας προπονητές και στον τωρινό;
Φυσικά και βλέπω αν κ φέτος είμαι μόνη δεν έχω επίσημα κάποιον προπονητή σε κάθε βήμα ξεκίνησα μόνη γιατί δεν ήθελα κανέναν από τους προπονητές που έχουμε εδώ. Ο πολυαγαπημένος μου Κωνσταντίνος Κούτρας έχει δηλώσει από το Νοέμβριο μετά το τέλους του παγκόσμιου κυπέλλου της Ρουμανίας όπου πήγαμε μαζί, ότι αποσύρετε από την προπονητική αθλητών αγώνων, παρόλα αυτά έχοντας αναπτύξει μια μοναδική σχέση φιλίας και εκτίμησης έτσι συνεχίζω να τον έχω δίπλα μου και να με συμβουλεύει σε ότι τον έχω ανάγκη και τον ρωτώ ! Φυσικά λοιπόν σας απαντώ ο Κούτρας είναι ένας και μοναδικός με γνώσεις μπορώντας κάθε φορά να μου αιτιολογεί τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε, ότι κ να μου είπε έγινε βγήκε πάντα, δεν πέφτει ποτέ έξω.
Πιστεύεται για παράδειγμα πως ο τωρινός σας προπονητής σας στηρίζει διαφορετικά από τον προπονητή σας βασάλο;
Ο Κωνσταντίνος με στήριξε με αγάπη με σεβασμό με καλοσύνη από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα με συμβούλευε γιατί νοιαζόταν όχι μόνο την αθλήτρια αλλά και τον άνθρωπο Βασιλική, πόσο σπουδαίο είναι αυτό έχετε ιδέα; Όλα τα υπόλοιπα είναι ανάξια σχολιασμού δεν υπάρχει σύγκριση σε κανένα επίπεδο και σε τίποτα απολύτως !!!!![quote]κανένας σεβασμός μεταξύ μας το ευγενής άμιλλα δεν υπάρχει σε εμάς. Κουτσομπολιά κακίες πισώπλατα μαχαιρώματα να σου βγάλω το μάτι να σου σκάψω το λάκκο και μπροστά σου να στο παίζω φίλος και φίλη[/quote]
Η συμβολή ενός χορηγού πόσο σημαντική είναι στην προσπάθεια σας
Δεν υπάρχει προσπάθεια χωρίς χορηγό, ένας αθλητής για να το κάνει αυτό για να ξεκινήσει μια προετοιμασία έχει μεγάλη ανάγκη από χορηγία !!!!!! Είμαστε όμως στην Ελλάδα και αυτό πολλές φορές είναι η ανέφικτο η αστείο αν σκεφτείς τι δίνουν οι δήθεν χορηγοί και τι απαιτήσεις έχουν μετά… Εδώ θα μου επιτρέψετε να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Θανάση Καρυστινό κ τη σωματική διάπλαση, για την αμέριστη βοήθεια του τις δυο τελευταίες σεζόν. Τον Βαγγέλη Νίκα και το κρεοπωλείο Νίκας που και αυτός με στηρίζει απόλυτα για δεύτερη σεζόν όπως κ τον ένα και μοναδικό άνθρωπο και επιστήμονα φυσιοθεραπευτή Σταύρο Χούντα που αν δεν ήταν αυτός μπορεί να μουν και στο κρεβάτι. Δεν γίνεται να τα καταφέρεις χωρίς την προσφορά κάποιον ανθρώπων να στε σίγουροι !
Πιστεύεται πως υπάρχουν αντιζηλίες και αντιπαλότητες στην μυϊκή κουλτούρα
Δυστυχώς ναι, κάτι που με θυμώνει με κάνει να λυπάμαι να θλίβομαι, κανένας σεβασμός μεταξύ μας το ευγενής άμιλλα δεν υπάρχει σε εμάς . Κουτσομπολιά κακίες πισώπλατα μαχαιρώματα να σου βγάλω το μάτι να σου σκάψω το λάκκο και μπροστά σου να στο παίζω φίλος και φίλη. Αηδία ότι σιχαίνομαι με θλίβει αυτή είναι η αλήθεια.
Ποια είναι η δική σας άποψη για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα όσο αναφορά το αγωνιστικό επίπεδο
Έχουμε κάποιους αθλητές που πιστεύω αξίζουν πολλά, και έχουν υψηλό επίπεδο, στις γυναίκες υστερούμε, αυτή είναι η δική μου άποψη ! Είναι δύσκολο να φτιάξεις μια γυναίκα αθλήτρια υψηλού επιπέδου ! Με τους άντρες είναι αλλιώς..
Οι γυναίκες είναι διστακτικές στην ενασχόληση τους με τα βάρη, πιστεύεται πως για αυτό ευθύνεται και στο ποιοι προωθούν την εικόνα με τα βάρη προς το ευρύ κοινό;
Ναι είναι κ αυτός ένας λόγος κ η άγνοια κάνει τα πράγματα χειρότερα έχουν το 90% των κοριτσιών άποψη χωρίς γνώση, ακούω κάτι τρέλα με ένα μόνιμο δεν θέλω να φουσκώσω και ότι και να πεις επιμένουν στην άποψη τους, ειλικρινά θέλει πολύ δουλειά για να αλλάξεις τέτοια μυαλά.[quote]Δεν μετανιώνω στιγμή που μπήκα σε αυτό το χώρο, σίγουρα φεύγοντας θα έχω αφήσει το στίγμα μου ελπίζω να ναι ένα διαφορετικό στίγμα![/quote]
Ποιοι είναι οι αγωνιστικοί σας στόχοι
Παλεύω να μαι πάντα στα μετάλλια, αυτός είναι ο στόχος παλεύω να βελτιώνομαι κάθε φορά κ μέχρι σήμερα παρόλο τα 41 μου χρόνια παρόλο την κούραση τη σωματική και την ψυχολογική έχω καταφέρει να πάρω σημαντικές θέσεις έχοντας εμφανή βελτίωση και αυτός είναι ο στόχος μου όσο δύσκολο και αν είναι.. Εύχομαι και αυτή τη φορά να τα καταφέρω.
Τελικά η ενασχόληση με την σωματική διάπλαση ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής σας;
Η σωματική διάπλαση είναι ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της . Η αγάπη μου για αυτό που κάνω με έκανε να θυσιάσω πολλά παρά πολλά από την γενικότερη ζωή μου (διακοπές φίλους ψώνια κοινωνική ζωή κτλ) όλα έχουν ένα τίμημα και δεν με πειράζει καθόλου που το πλήρωσα .σε όλα τα πράγματα στη ζωή μου βάζω προτεραιότητες και το bodybuilding μέχρι σήμερα ήταν η προτεραιότητα μου για το μέλλον δεν ξέρω …
Δεν μετανιώνω στιγμή που μπήκα σε αυτό το χώρο, σίγουρα φεύγοντας θα έχω αφήσει το στίγμα μου ελπίζω να ναι ένα διαφορετικό στίγμα!
