Αρχική » Ανδρογόνα – ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗ επιθετικότητα κυριαρχία!

Ανδρογόνα – ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗ επιθετικότητα κυριαρχία!

by admin

Τα ανδρογόνα έχουν από δεκαετίες σχετισθεί με την επιθετικότητα. Ιδιαίτερα η τεστοστερόνη, που είναι η ευρύτερα γνωστή στο κοινό λόγω της χρήσης της για ποικίλους λόγους (αισθητικούς, απόκτηση καλής φυσικής κατάστασης, κατάθλιψη κ.α.) έχει μελετηθεί ευρέως για την πιθανή εμπλοκή της στην εμφάνιση επιθετικής συμπεριφοράς.

Από τη βιβλιογραφία φαίνεται ότι, η τεστοστερόνη είναι η ορμόνη που έχει κατ’ εξοχήν μελετηθεί σε σχέση με την επιθετικότητα και τη βίαιη συμπεριφορά. Από το πλήθος των μελετών αυτών έχουν προκύψει πολλές ενδείξεις που υποδεικνύουν την εμπλοκή της στην επιθετικότητα ή τουλάχιστόν σε κάποιες πλευρές της.
Παρά ταύτα όμως, δεν είναι σαφής ο τρόπος της εμπλοκής αυτής ούτε ποιες πλευρές της επηρεάζει (Archer 1991, Lee& Coccaro 2001, Simpson 2001). Στον άνθρωπο, από τη βιβλιογραφία φαίνεται ότι η τεστοστερόνη έχει θεωρηθεί ότι συνδέεται με την επιθετικότητα ή ότι επηρεάζει κάποιες πλευρές της αλλά η πιθανή επιρροή της τεστοστερόνης στη επιθετικότητα είναι πολύ περισσότερο σύνθετη απ’ ότι στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Κατ’ αρχάς, πιστεύεται ότι η τεστοστερόνη μεσολαβεί στην εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια δυο ξεχωριστών περιόδων της ζωής. Η πρώτη περίοδος, η οποία αναφέρεται και ως “critical time period” αφορά τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννηση κατά την όποία πιστεύεται ότι συμβαίνει η ευαισθητοποίηση συγκεκριμένων νευρωνικών κυκλωμάτων. Η δεύτερη περίοδος είναι κατά την ενηλικίωση πιθανόν μέσω της ρύθμισης (modulation) νευρομεταβιβαστικών οδών που πιστεύεται ότι εξαρτάται από την προηγούμενη ευαισθητοποίηση (Simpson 2001).

Σε σχέση με την επιθετικότητα, έρευνες δείχνουν ότι η τεστοστερόνη μπορεί να επηρεάζει την επιθετική προσωπικότητα (aggressive personality) είτε άμεσα (Christiansen & Knussmann, 1987) είτε έμμεσα μέσω άλλων πλευρών της επιθετικής προσωπικότητας. Έτσι, τα ευρήματα δείχνουν ότι μπορεί να συνδέεται με την ευερεθιστότητα (Brown & Davis, 1975), τη δυνατότητα του ατόμου για αντοχή στη ματαίωση (Olweus et al. 1980, Olweus et al., 1988), την κυριαρχικότητα (Gray et al.,
1991) και την παρορμητικότητα (Gladue, 1991).

6fdf73_bfdeb187c44d410fb7c20c6aa7f9a3f8_mv2

Οι Rasanen et al. (1999), σε ψυχιατροδικαστικό πληθυσμό ασθενών, (forensic psychiatric patients) μέτρησαν την ολική και ελεύθερη τεστοστερόνη στον ορό 20 σχιζοφρενών αρρένων και 42 αρρένων με διαταραχή προσωπικότητας. Η ολική και ελεύθερη τεστοστερόνη στους παραπτωματικούς με διαταραχή προσωπικότητας ήταν σημαντικά υψηλότερη από τις συγκεντρώσεις στους παραπτωματικούς σχιζοφρενείς.
Επίσης, στην ομάδα των παραπτωματικών με διαταραχή προσωπικότητας, οι υπότροποι σε παραπτώματα είχαν υψηλότερη συγκέντρωση ολικής και ελεύθερης τεστοστερόνης από τους μη υπότροπους.

Δύο μελέτες αφορούν τον άμεσο ανταγωνισμό μεταξύ ανδρών, σε αθλητικό πλαίσιο. Ο Elias (1981)μέτρησε την κορτιζόλη, την τεστοστερόνη και την SHBG σε 15 άρρενες παλαιστές κατά τους αγώνες τους. Βρήκε, μεταξύ άλλων, ότι η τεστοστερόνη αυξάνονταν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Επίσης βρήκε ότι, η τεστοστερόνη στους νικητές αυξάνονταν περισσότερο απ’ ότι στους νικημένους.

Οι Christiansen & Knussmann (1987), μέτρησαν τις συγκεντρώσεις τεστοστερόνης ορού, 5 αλφα-διυδροτεστοστερονη (DHT) και ελεύθερη τεστοστερόνη στο σίελο, σε 117 υγιείς άρρενες 20-30 ετών. Παράλληλα δόθηκαν ερωτηματολόγια και προβλητικές δοκιμασίες για την μέτρηση διαφόρων στοιχείων της επιθετικότητας μεταξύ των οποίων και την σεξουαλική επιθετικότητα. Και τα τρία ανδρογόνα παρουσίασαν αξιόπιστη θετική συσχέτιση με την αυθόρμητη επιθετικότητα της
αυτοσυμπληρούμενης κλίμακας που δόθηκε. Επίσης, η κυριαρχικότητα παρουσίασε σημαντική θετική συσχέτιση με την τεστοστερόνη του ορού και την DHT ενώ η DHT παρουσίασε αρνητική συσχέτιση με την ανεσταλμένη επιθετικότητα (restraint of aggression). Και τα τρία ανδρογόνα δεν παρουσίασαν σημαντική συσχέτιση με τη σεξουαλική επιθετικότητα.
Οι Gray et al. (1991), μέτρησαν μεταξύ άλλων την τεστοστερόνη στο αίμα 1709 αρρένων, οι οποίοι έδωσαν δυο πρωινά δείγματα αίματος, ηλικίας 39-70 ετών, ενώ μέσω ερωτηματολογίων έλεγξαν δύο χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς των, την κυριαρχικότητα και το θυμό. Βρήκαν ότι η κυριαρχικότητα παρουσιάζει θετική συσχέτιση με τη δεσμευμένη με αλβουμίνη και με την ελεύθερη τεστοστερόνη στο αίμα ενώ ο θυμός που βιώνεται αλλά δεν εκφράζεται (anger-in) παρουσίασε αρνητική, όχι σημαντική συσχέτιση, με την ελεύθερη τεστοστερόνη . Κατά τους συγγραφείς τα
αποτελέσματα αυτά υποστηρίζουν προηγούμενα ευρήματα σε ζώα και εφήβους για τη
σχέση της τεστοστερόνης με την επιθετική κυριαρχικότητα (dominance aggressive).

65e181b90a7e978c7a9d037a8a2f8db6

Εν τέλει, φαίνεται ότι η τεστοστερόνη πιθανώς επηρεάζει την επιθετική συμπεριφορά του ατόμου επηρεάζοντας το τρόπο με τον οποίο το άτομο απαντά ή αντιδρά στο φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Οι Huesman & Eron (1989) έχουν προτείνει ότι η επιθετική απάντηση σε σημαντικές καταστάσεις εμφανίζεται νωρίς σε κάποια άτομα. Αργότερα αυτή καταχωρείται ως ειδική εγγραφή ή τύπος συμπεριφοράς που επαναλαμβάνεται σε παρόμοιες καταστάσεις. Εάν το μοντέλο των Huesman & Eron της επιθετικότητας γίνει αποδεκτό τότε είναι πιθανό οι γοναδοτροπίνες και ειδικά η τεστοστερόνη να επηρεάζει το πως το άτομο θα απαντήσει για πρώτη φορά σε περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Μετά από την απάντηση αυτή ο τρόπος αυτός μαθαίνεται στο ρεπερτόριο της συμπεριφοράς του ατόμου και η επίδραση της τεστοστερόνης στη
συμπεριφορά μπορεί πλέον να μην είναι εμφανής.

δείτε επίσης εδώ  

Επίδραση της αντικατάστασης τεστοστερόνης σε παχύσαρκους άνδρες με υπογοναδισμό – γλυκαιμικός έλεγχος

1557d50aea0f265

Related Posts

Στην ιστοσελίδα μας χρησιμοποιούμε Cookies, για να μπορέσουμε να προσφέρουμε μια προσωποποιημένη εμπειρία περιήγησης. Αποδοχή Δείτε περισσότερα