Είναι μια άλλη πλευρά, η πιο αποφασισμένη που έχει τους λόγους της για να χρησιμοποιήσει ουσίες που θα “φορμαρίσουν” το αντρικό ή και το γυναικείο σώμα.
Tριιωδοθυρονίνη
Oι αποφασισμένοι bodybuilders χρησιμοποιούν Tριιωδοθυρονίνη T3 για να αυξήσουν το μεταβολισμό τους και να κάψουν λίπος. Η Τ4 είναι επίσης γνωστή ως L-θυροξίνη που βοηθά στον έλεγχο του ρυθμού στο μεταβολισμό. Πολλοί που επιζητούν το δημοφιλές τώρα δεν αναλογίζονται τον κίνδυνο πρόκλησης κλινικού υπερθυρεοειδισμού.
Τι γίνεται όμως εάν εκτός από το ρίσκο που αναλαμβάνεις για να ανατρέψεις την ορμονική σου ισορροπία, κινδυνεύεις να ζημιώσεις και την ψυχική υγεία; Με αποτέλεσμα να καταφεύγεις , σε αντικαταθλιπτικά, σε συνεδρίες ή και στα ναρκωτικά.[quote]Ναι, αυτό που λαμβάνεις για να γραμμώσεις είναι και για να μην τρελαθείς, αλλά παίρνεις.. τόσο πολύ![/quote]
Καθώς αποκτάται μεγαλύτερη γνώση σχετικά με τη γενετική και βιολογική μεταβλητότητα της μείζονος κατάθλιψης καθώς και με τη ρύθμιση των ορμονών του θυρεοειδούς στο σώμα γενικότερα και ειδικότερα στον εγκέφαλο, μπορεί να είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε προτιμησιακούς ανταποκριτές στην θυρεοειδή ορμόνη και, ανάλογα με άλλες ορμονικές στρατηγικές.
δείτε εδώ το Old άρθρο
Πάρε Τ3 Τ4 και πούλα παπά
το ίδιο κάνει και το σύστημα!
Ο θυρεοειδής αδένας εκκρίνει δύο κύριες ορμόνες, λεβοθυροξίνη (Τ4) και την τρι-ιωδοθυρονίνη (Τ3). 17 Η Τ4 είναι το κύριο εκκριτικό προϊόν του θυρεοειδούς και η περισσότερη Τ4 υποβάλλεται σε περιφερική μετατροπή σε Τ3 για να ασκήσουν τη φυσιολογική τους δράση. 17 Η Τ3 είναι η ευρύτερα χρησιμοποιούμενη ορμόνη του θυρεοειδούς για τη θεραπεία της κατάθλιψης, σε αντίθεση με τους ενδοκρινικούς ασθενείς όπου η Τ4 χρησιμοποιείται συστηματικά για τη θεραπεία αντικατάστασης του θυρεοειδούς. 17 Στις πρώτες μελέτες, η Τ3 χρησιμοποιήθηκε ως μονοθεραπεία για τη θεραπεία ασθενών με κατάθλιψη. 19 , 20. Τα δεδομένα από αυτές τις μελέτες είναι σε μεγάλο βαθμό ασαφή, καθώς περιλαμβάνουν μικρά δείγματα ασθενών, ακατάλληλα σχέδια κλινικών δοκιμών με τρέχοντα μεθοδολογικά πρότυπα και χρήση ετερογενών ομάδων ασθενών οι οποίες, με τα σημερινά διαγνωστικά κριτήρια, δεν θα είχαν αναγκαστικά σημαντική κατάθλιψη. Δεν έχουν γίνει καλά σχεδιασμένες μελέτες για την μονοθεραπεία Τ3 έως σήμερα και, ως εκ τούτου, η χρήση της ως μεμονωμένης θεραπείας για την κατάθλιψη δεν έχει αποκτήσει κλινική χρήση.
Η Τ3 έχει χρησιμοποιηθεί με άλλους τρεις τρόπους για τη θεραπεία της κατάθλιψης:
Στις αρχικές λίγες εβδομάδες μιας αντικαταθλιπτικής δοκιμής για να μειωθεί η καθυστέρηση των μελετών επιταχύνσεως των αντικαταθλιπτικών επιδράσεων
Να βελτιωθεί η ανταπόκριση της θεραπείας σε εκείνους που δεν ανταποκρίνονται επαρκώς σε μελέτες αύξησης της αντικαταθλιπτικής δοκιμής
Για την ενίσχυση της αντικαταθλιπτικής απόκρισης με χρήση σε όλες τις μελέτες αντικαταθλιπτικών δοκιμών – βελτίωσης.
Οι μελέτες επιτάχυνσης εξετάζονται στον παρακάτω Πίνακα . Στην πρώτη από αυτές τις μελέτες το 1969, ο Prange και οι συνεργάτες 21 χρησιμοποίησαν Τ3 για να επιταχύνουν την ανταπόκριση στα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά. Σε αρκετές μελέτες, 21 , 22 , 24 έδειξαν ότι εάν χορηγήθηκε Τ3 στην αρχή μιας τρικυκλικής αντικαταθλιπτικής δοκιμής, υπήρξε μια βραχύτερη υστέρηση στην εμφάνιση θεραπευτικού αποτελέσματος σε σύγκριση με τους ελέγχους του εικονικού φαρμάκου. Αυτό το αποτέλεσμα επιτάχυνσης σημειώθηκε ιδιαίτερα στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες. 21 – 26 Τα επόμενα χρόνια, πραγματοποιήθηκαν αρκετές μελέτες, μερικές από τις οποίες αντιπροσώπευαν αυτά τα ευρήματα, αν και μερικά είχαν αρνητικά αποτελέσματα. Αυτές οι μελέτες εξετάζονται στον Πίνακα. Όλες αυτές οι μελέτες είχαν μείζονες μεθοδολογικές ατέλειες, συμπεριλαμβανομένου μικρού αριθμού ασθενών, ασθενών ομάδων ασθενών και σχετικά σύντομης διάρκειας θεραπείας, καθώς και τη χρήση τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών και όχι επιλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) σε υποβέλτιστες δόσεις με τρέχοντα πρότυπα .
Τ3 επιτάχυνση της αντικαταθλιπτικής απόκρισης
| Study | N | Dose T3 (µg/day) | Antidepressant | Day T3 added | Duration | Acceleration |
| Prange et al, 1969 | 20 | 25 | Imipramine | 5 | 28 | + |
| Wilson et al, 1970 | 20 | 25 | Imipramine | 5 | 28 | + |
| Coppen et al, 1972 | 15 | 25 | Imipramine | 1 | 28 | + |
| Feighner et al, 1972 | 21 | 25 | Imipramine | 1 | 22 | – |
| Wheatley, 1972 | 30 | 20 | Amitryptiline | 1 | 21 | + |
| Wilson et al, 1974 | 19 | Up to 62.5 | Imipramine | 3 | 28 | + |
Μελέτες αύξησης
Η Τ3 χρησιμοποιείται συνηθέστερα για την αύξηση της απόκρισης στα αντικαταθλιπτικά σε αυτούς που δεν ανταποκρίθηκαν σε μια αντικαταθλιπτική δοκιμή. Αυτές οι μελέτες εξετάζονται στον Πίνακα . Αυτές οι μελέτες, ανεξάρτητα από το εάν είναι ανοιχτές ή ελεγχόμενες, δείχνουν γενικά ότι μέχρι το ήμισυ των ασθενών που δεν ανταποκρίνονται σε μια αντικαταθλιπτική δοκιμή θα ανταποκριθούν εντός 2 έως 3 εβδομάδων μετά την προσθήκη 25 έως 50 g Τ3 . Η αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι η μελέτη από Gitlin et al 34 που δεν κατάφεραν να βρουν σημαντική διαφορά μεταξύ της Τ3 και του εικονικού φαρμάκου στην ενίσχυση της ιμιπραμίνης σε 16 ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη. Η μελέτη αυτή, ωστόσο, περιελάμβανε ένα διπλό-τυφλό, crossover σχέδιο διάρκειας 2 εβδομάδων, το οποίο μπορεί να είναι προβληματικό στην αξιολόγηση της αντίδρασης της αντικαταθλιπτικής θεραπείας. Μια άλλη μελέτη συνέκρινε την αύξηση της Τ3 με την αύξηση του λιθίου σε τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά μη ανταποκρινόμενα. 37 Και οι δύο στρατηγικές αύξησης βρέθηκαν να είναι συγκρίσιμες σε μία ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη 2 εβδομάδων. Αυτή ήταν η πρώτη μελέτη για την απευθείας σύγκριση του λιθίου και της Τ3 σε τρικυκλική αύξηση, αλλά σε μετέπειτα μελέτες εξέτασε την Τ3 έναντι του λιθίου με τους μη ανταποκριτές SSRI 41 , 42 (βλέπε Πίνακα ).
Τ3 αύξηση των αντικαταθλιπτικών
| Study | N | T3 dose (µg/day) | Design | Result |
| Earle, 1970 | 25 | 25 | Open | 14 of 25 responded |
| Ogura et al, 1974 | 44 | 20-30 | Open | 29 of 44 responded |
| Banki, 1975 | 52 | 20-40 | Open | 39 of 52 responded |
| Banki, 1977 | 33 | 20 | Partially controlled | 23 of 33 responded |
| Tsutsui et al, 1979 | 11 | 5-25 | Open | 10 of 11 responded |
| Goodwin et al, 1982 | 12 | 25-50 | Double-blind | 8 of 12 responded |
| Schwarcz et al, 1984 | 8 | 25-50 | Open | 4 of 8 responded |
| Gitlin et al, 1987 | 16 | 25 | Double-blind, crossover | T3 = placebo |
| Thase et al, 1989 | 20 | 25 | Open | 5 of 20 responded |
| Joffe and Singer, 1990 | 38 | 37.5 | Double-blind | 9 of 17 responded |
| Joffe et al, 1993 | 51 | 37.5 | Double-blind, placebo-controlled | 10 of 17 responded to T3, T3 > placebo, T3 = (lithium?) |
| Birkenhager et al, 1997 | 14 | 37.5 | Open | No response-all inpatients |
| Agid & Lerer, 2003 | 74 | 25-50 | Open, added to SSRI | 44/74 responded at 4 weeks |
Λόγω των περιορισμών των μεμονωμένων μελετών που αφορούν τρικυκλικά, μια μετα-ανάλυση αυτών των μελετών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Τ3 μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά ανταπόκρισης και να μειώσει τη σοβαρότητα των βαθμών κατάθλιψης σε ασθενείς ανθεκτικούς στην τρικυκλική αντικαταθλιπτική αγωγή. 43 ασθενείς με αύξηση Τ3 ήταν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να ανταποκριθεί όπως και οι έλεγχοι. Πρόσφατα, υπήρξαν αναδυόμενα δεδομένα σχετικά με τη χρήση της Τ3 για την αύξηση των SSRIs, 39 – 42 τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα αντικαταθλιπτικά. Τα ευρήματα με τους SSRI είναι γενικά συνεπείς με εκείνα των τρικυκλικών. Τόσο οι ανοιχτές όσο και οι ελεγχόμενες μελέτες είναι γενικά θετικές και υποδεικνύουν ότι η Τ3 μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός παράγοντας αύξησης για μη ανταποκρινόμενους SSRI. Πρόσφατα δεδομένα από τη δοκιμή STAR * D 42 έδειξε ότι η αύξηση της Τ3 είχε συγκρίσιμα ποσοστά ανταπόκρισης και ύφεσης σε άλλες επιλογές αύξησης όπως το λίθιο και σε πιο ευνοϊκό ρυθμό εγκατάλειψης ανεπιθύμητων ενεργειών, παρά το γεγονός ότι η ανταπόκριση και ιδιαίτερα τα ποσοστά υποχώρησης ήταν χαμηλά σε όλες τις ομάδες θεραπείας.
Μελέτες βελτίωσης
Ο Cooper-Kazaz και συνεργάτες 44 ονόμαζαν αυτές ως τις μελέτες βελτίωσης της ομάδας, όταν η Τ3 προστέθηκε σε ένα SSRI στην αρχή της δοκιμής αντικαταθλιπτικών και χορηγήθηκε καθ ‘όλη την περίοδο οξείας θεραπείας. Αυτές οι μελέτες συνοψίζονται στον Πίνακα . Αυτές οι μελέτες δεν παρέχουν πρακτικά καμία υποστήριξη για επίδραση επιτάχυνσης της Τ3 όταν χορηγούνται με SSRIs μόνο με τη μελέτη Posternak et al 47 που δείχνει τάση προς επιτάχυνση.
T3 Ενίσχυση των αντικαταθλιπτικών.
| Study | N | T3 dose (µg/day) | Design | Result |
| Appelhof et al, 2004 | 113 | 25 vs 50 | RCT, placebo-controlled | T3 25 g=T3 50 µg=Placebo |
| Cooper Kazaz et al, 2007 | 124 | 50 | RCT, placebo-controlled | Response T3=70%, Placebo=50% |
| Posternak et al, 2007 | 50 | 50 | RCT, placebo-controlled | Response T3=51%, Placebo=33% |
Όσον αφορά την ενίσχυση της ανταπόκρισης των SSRI, τα δεδομένα είναι αντικρουόμενα, με μία θετική, 46 μία αρνητική, 45 και μία τρεχουσα μελέτη 47Οι μελέτες βελτίωσης θα πρέπει πιθανώς να ληφθούν υπόψη ξεχωριστά από τις μελέτες αύξησης. Στην τελευταία, οι ασθενείς έχουν ανταποκριθεί ανεπαρκώς σε ένα αντικαταθλιπτικό και παρουσιάζουν κάποιο όφελος από την προσθήκη Τ3, ενώ με τις μελέτες ενίσχυσης τα υποκείμενα περιλαμβάνουν και δυνητικούς ανταποκριτές και μη ανταποκριτές στα αντικαταθλιπτικά και ο στόχος είναι να επιταχυνθούν και να αυξηθούν τα ποσοστά αντικαταθλιπτικής αντίδρασης παρά να μετατραπούν μη ανταποκρινόμενοι αντικαταθλιπτικά.
Θυροξίνη
Αυτή η θυρεοειδική ορμόνη έχει χρησιμοποιηθεί με δύο τρόπους για τη θεραπεία διαταραχών της διάθεσης. Πρώτον, έχει χρησιμοποιηθεί ως παράγοντας αύξησης για τη θεραπεία αντικαταθλιπτικών μη ανταποκρινόμενων και, δεύτερον, ως σταθεροποιητής διάθεσης για ταχεία διπολική διαταραχή. Οι τελευταίες δεν θα συζητηθούν. Το Τ4 έχει λάβει λιγότερη προσοχή ως παράγοντας επαυξήσεως, καθώς οι περισσότερες αρχικές μελέτες διεξήχθησαν χρησιμοποιώντας Τ3. Ωστόσο, υπάρχει περιορισμένη βάση δεδομένων για τη χρήση της αύξησης της Τ4 και αυτές οι μελέτες συνοψίζονται στον Πίνακα
| Study | N | Patients | T4 Dose (µg/day) | Design | Response |
| Joffe and Singer, 1990 | 38 | Unipolar major depression | 150 | Double-blind vs T3 | 4 of 21 responded to T4, T4 < T3 |
| Bauer et al, 1998 | 17 | Unipolar (or) bipolar depression | 300-500 | Open | 10 of 17 showed full or partial response |
| Spoov and Lahdelma, 1998 | 22 | Major depression | 200 | Crossover vs lithium | T4 > lithium |
| Rudas et al, 1999 | 9 | Chronic depression and dysthymia | 150-300 | Open | 6 of 9 full or partial response |
| Lojko and Rybakowski, 2007 | 17 | Unipolar and bipolar depression | 100 | Open, on SSRI | 11 remission and 16 response |
Αυτές οι μελέτες περιλαμβάνουν γενικά ανοιχτά σχέδια που χρησιμοποιούν διάφορες διαγνώσεις, συμπεριλαμβανομένων τόσο των μονοπολικών όσο και των διπολικών ατόμων σε μία μελέτη 48 και χρόνια κατάθλιψη ή δυσθυμικούς ασθενείς σε άλλη μελέτη. 50 Όλα περιλαμβάνουν μικρά σχέδια δειγμάτων. Παρ ‘όλα αυτά, σε κάθε μία από αυτές τις μελέτες, η Τ4 έδειξε επιδράσεις αύξησης σε αντικαταθλιπτικά μη ανταποκρινόμενα.
Η αποτελεσματικότητα της Τ4 και η συγκρίσιμη αποτελεσματικότητά του με την Τ3 παραμένουν ανεπίλυτα. Μια μεγάλη, καλά σχεδιασμένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη που συγκρίνει άμεσα την αποτελεσματικότητα των Τ3 και Τ4 σε μη ανταποκρινόμενους με SSRI μείζονα κατάθλιψη θα αντιμετώπιζε αυτό το σημαντικό ζήτημα. Συμπερασματικά, η βάση δεδομένων για τη θεραπεία θυρεοειδικών ορμονών παρέχει μεικτά ευρήματα σε μελέτες, συχνά με μεθοδολογικούς περιορισμούς και ασαφή δεδομένα. Η ισχυρότερη απόδειξη είναι για την επίδραση αύξησης της αντικαταθλιπτικής δράσης της Τ3 στα αντικαταθλιπτικά μη ανταποκρινόμενα, αλλά η χρήση της Τ3 με άλλους τρόπους για την επιτάχυνση και την ενίσχυση της αντικαταθλιπτικής αγωγής, καθώς και η κλινική χρησιμότητα άλλων ορμονών του θυρεοειδούς άξονα, απαιτούν περαιτέρω μελέτη. Επιπλέον, πρέπει να αντιμετωπιστούν θέματα όπως η ανεκτικότητα, η μακροπρόθεσμη ασφάλεια και η διάρκεια, καθώς και η δόση της θεραπείας. Οι δόσεις που χρησιμοποιούνται σε όλες αυτές τις μελέτες είναι μικρότερες από την ποσότητα της ενδογενούς Τ3 ημερήσιας παραγωγής, έτσι ώστε να υπάρχει μικρός κίνδυνος πρόκλησης κλινικού υπερθυρεοειδισμού.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα για τη μελλοντική μελέτη είναι εάν συγκεκριμένοι υποτύποι κατάθλιψης ανταποκρίνονται κατά προτίμηση στην θυρεοειδική ορμόνη ή στην πραγματικότητα οποιαδήποτε ορμονική θεραπεία. Καθώς αποκτάται μεγαλύτερη γνώση σχετικά με τη γενετική και βιολογική μεταβλητότητα της μείζονος κατάθλιψης καθώς και με τη ρύθμιση των ορμονών του θυρεοειδούς στο σώμα γενικότερα και ειδικότερα στον εγκέφαλο, μπορεί να είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε προτιμησιακούς ανταποκριτές στην θυρεοειδή ορμόνη και, ανάλογα με άλλες ορμονικές στρατηγικές.
