Η Βασιλική Αγιαννοπούλου συνάντησε το δημοσιογράφο Αλέξανδρο Ρούτα και είχαν μία απολαυστική συζήτηση. Η γνωστή bodybuilderμίλησε για το bodybuilding και την πορεία της σε αυτό. Έχει κερδίσει πολλά μετάλλια, τα οποία έχουν προέλθει από πολύ δουλειά. Χαρακτηριστικό είναι πως στον τελευταίο της αγώνα τον Νοέμβριο πήρε την Τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο στον παγκόσμιο αγώνα Diamond Cup που έγινε στην Αθήνα στην κατηγορία Masters Figure. Παράλληλα η γνωστή bodybuilder ετοιμάζεται για τον παγκόσμιο αγώνα όπου θα διεξαχθεί στο Ναύπλιο στις 23 Μαρτίου. Φυσικά, η Βασιλική Αγιαννοπούλου είναι απόφοιτη δραματικής σχολής και έχει δουλέψει με μεγάλη επιτυχία και στον χώρο της υποκριτικής. Διαβάστε την συνέντευξη:
Ποιο ήταν το κίνητρο ώστε να ακολουθήσεις το body building και πως αισθάνεσαι για όλο αυτό το ταξίδι; Από πότε άρχισες να γυμνάζεσαι; Σε έχουν εμπνεύσει κάποιοι bodybuilders;
Γυμνάζομαι από τεσσάρων χρόνων παιδί, δηλαδή από την στιγμή που με έστειλε η μητέρα μου να κάνω μπαλέτο. Το μπαλέτο το έκανα επειδή ήταν κάτι που το ήθελαν οι γονείς μου. Μέχρι τα δεκαεννέα μου δεν ήταν κάτι που ήθελα εγώ. Κάποια στιγμή όταν ήμουν δεκαέξι ετών άρχισα να ασχολούμαι με το στίβο και εκεί άρχισαν να μπλέκονται λίγο τα πράγματα. Τότε η δασκάλα μου στο μπαλέτο μου είπε «Βασιλική πρέπει να διαλέξεις ή τον στίβο ή το μπαλέτο». Οι γονείς μου δεν ήθελαν, ήθελαν να συνεχίσω τον χορό. Από την στιγμή που τελείωσα το χορό γράφτηκα σε ένα γυμναστήριο. Δεν υπήρξα ποτέ παιδί που έτρωγε γλυκά, που έτρωγε junk food, που έτρωγε «κακή τροφή». Από το σπίτι μου είχα καθοδηγήσει να τρώω σωστά. Αυτό βοηθούσε να είμαι πάντα αδύνατη. Τα τελευταία χρόνια γνώρισα κάποιες παρέες που ασχολιόντουσαν επαγγελματικά- εάν μπορούμε να το πούμε επαγγελματικά στην Ελλάδα- με το bodybuilding. Ήταν personal trainers, κατέβαιναν οι ίδιοι σε αγώνες και έτσι ξεκίνησα να έχω προπονητή. Στην συνέχεια, χωρίς να πω πολλές λεπτομέρειες, γνώρισα κάποιον που ήταν ο ίδιος αθλητής του bodybuilding ή αλλιώς, για να μιλάμε και ελληνικά, της σωματικής διάπλασης. Με γνώρισε στην οικογένεια του και με παρότρυνε να πάρω μέρος σε αγώνες. Και έτσι ξεκίνησε το θέμα με τους αγώνες….
Το bodybuilding για τους άντρες είναι πράγματι ένα δύσκολο άθλημα. Για τις γυναίκες ποσό δύσκολο είναι αυτό που κάνεις;
Στο bodybulding δεν υπάρχουν άντρες και γυναίκες… Το bodybulding είναι ένα δύσκολο άθλημα, είναι ένα άθλημα που απαιτεί απόλυτη αφοσίωση. Θεωρώ κάθε τι που θες να κανείς καλά, και είναι σε επίπεδο πρωταθλητισμού, απαιτεί απόλυτη αφοσίωση. Το bodybuilding απαιτεί ιδιαίτερες στερήσεις και στρατιωτική πειθαρχία. Δεν βλέπω γιατί πρέπει να το διαχωρίσουμε σε άντρες και γυναίκες. Οι γυναίκες ενδιαφέρονται πιο πολύ για την ομορφιά, για τα μαλλιά, για τα νύχια για το makeup’s… Για μένα είναι αλληλένδετα. Γυμναστική για μένα σημαίνει ομορφιά, γυμναστική για μένα σημαίνει υγεία. Είναι ο καθένας τι επιλογές κάνει. Στην κοινωνία έχει επικρατήσει να βλέπεις τους άντρες γυμνασμένους περισσότερο από τις γυναίκες αλλά δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Από παιδί δεν έχω υπάρξει σε αυτή την κατηγορία και θέλω να πιστεύω, όσο αντέχω, δεν θα είμαι.
Νιώθεις ότι μέσω της προπόνησης σου έχεις στερηθεί διάφορα πράγματα, ακόμη και ανθρώπους; Έφτασες ποτέ στα όριά σου; Έχει περάσει από το μυαλό σου να τα παρατήσεις;
Οοο ναιιι! Έχω στερηθεί λιχουδιές, γεύσεις τροφών, έχω στερηθεί πράγματα απλά και καθημερινά. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Όταν πηγαίνει κάποιος στο σινεμά συνηθίζεται να παίρνει popcorn, ένα αναψυκτικό. Όταν πάω εγώ σινεμά παίρνω μόνο νερό. Δεν μπορώ να πάρω κάτι άλλο. Πριν μερικά χρόνια είχα πάει διακοπές με την παρέα μου και αναγκάστηκα να πάρω τάπερ μαζί μου στα οποία είχα βάλει όλη μου την διατροφή. Ναι, έχω στερηθεί φαγητό που είναι μια απόλαυση στην ζωή. Όμως αυτό είναι καθαρά δίκη μου επιλογή, δεν με έχει αναγκάσει κανείς να το κάνω, είναι τρόπος ζωής. Έχω στερηθεί κοινωνική ζωή. Οι διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται ακόμα πιο δύσκολες.. Οι φίλοι σου αρχίζουν και διαμαρτύρονται: «Άντε πάλι έχεις αγώνες, άντε πάλι δεν μπορείς να φας». Είναι ένα δύσκολο και αποξενωτικό άθλημα το bodybuilding. Πάντα μέσα στις προετοιμασίες ένας αθλητής λέει τώρα τα παρατάω. Σε αυτή την προετοιμασία που διανύω είπα: «Τέλος τα παρατάω δεν θα πάω στον αγώνα». Είπα αρκετές φορές τα παρατάω. Η κούραση, το άγχος, τον τελευταίο καιρό όλο και μεγαλώνει, ειδικά όταν φτάνεις στο τέλος της προετοιμασίας. Βλέπεις πράγματα που δεν σου αρέσουν πάνω σου και λες δεν θα τα καταφέρω. Οι δυνάμεις σου εξαντλούνται, η πείνα είναι μεγαλύτερη, έχεις νεύρα. Εγώ αυτή την στιγμή νευριάζω με το πιο απλό πράγμα. Θέλω να πιστεύω πως είμαι αγωνίστρια. Με κάποιο τρόπο βρίσκεις την δύναμη και λες άντε άλλη μια μέρα, λίγο ακόμα. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που είναι δίπλα μου και με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα.[quote]χω έναν προπονητή από πίσω μου, τον Κωνσταντίνο Κούτρα, που χωρίς αυτόν δεν γίνεται τίποτα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα.[/quote]
Μπορεί το bodybuilding να είναι ένα ατομικό άθλημα αλλά πόσο σημαντική είναι η συμβολή των συνεργατών σου στην επίτευξη των στόχων σου;
Οπωσδήποτε πολύ μεγάλη. Πρώτα απ’ όλα έχω έναν προπονητή από πίσω μου, τον Κωνσταντίνο Κούτρα, που χωρίς αυτόν δεν γίνεται τίποτα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Τον Νοέμβριο πήραμε το παγκόσμιο μετάλλιο. Χωρίς τον Κωνσταντίνο δεν θα μπορούσε να είχε συμβεί. Μετά τον προπονητή μου πολύ σημαντική η συμβολή του Γιώργου Μπουζιανα και του πατέρα του Βασίλη που ανήκω στο σύλλογο τους στον Αθλητικό Όμιλο Περιστεριού. Πέρσι το καλοκαίρι έκανα τη μεταγραφή μου και ειλικρινά είναι πολύ σημαντικοί και οι δύο για μένα. Όπως προανέφερα ο προπονητής μου είναι στην Κύπρο και αρκετές φορές δεν μπορεί να ναι κοντά μου. Η βοήθεια του Γιώργου είναι κάτι παραπάνω από φίλου και προπονητή, ειδικά τις μέρες του αγώνα. Είμαστε όλοι μια ομάδα. Ακόμα, ο φυσιοθεραπευτής μου, ο Σταύρος Χούντας. Χωρίς τον Σταύρο θα ήμουν ανάπηρη. Το σώμα δέχεται μεγάλη καταπίεση και πόνο σε καθημερινή βάση. Έχω διπλά μου άτομα που νοιάζονται για το ντύσιμο μου την μέρα του αγώνα. Η κοπέλα που μου φτιάχνει το μαγιό. Θεωρητικά δεν μοιάζει κάτι σημαντικό αλλά το σύνολο είναι αυτό που μετράει. Η Ελένη Ζαβιτσάνου είναι η ίδια αθλήτρια και μάλιστα έχει γίνει επαγγελματίας. Η Ελένη είναι εκείνη που φροντίζει το κοστούμι μου δηλαδή το μαγιό μου για την μέρα του αγώνα. Συνεργάζεται μαζί μου και εγώ μαζί της. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε μένα. Όπως η Κryolan Ηellas και η ομάδα της που με στηρίζουν σε κάθε αγώνα φροντίζοντας το μακιγιάζ μου. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι κάποιοι πιστεύουν σε σένα. Παρόλα αυτά είναι και αγχωτικό. Δεν θες να τους απογοητεύσεις.
Αποδεδειγμένα ένας bodybuilder πρέπει να παίρνει και τα απαραίτητα συμπληρώματα. Εσύ τι άποψη έχεις για αυτά;
Η διατροφή που κάνουμε στερείτε βιταμίνες, στερείτε ιχνοστοιχεία. Εγώ ας πούμε παίρνω πολύ βιταμίνη, παίρνω ωμέγα τρία, παίρνω μαγνήσιο. Αυτά τα πράγματα δεν αρκούν από το φαγητό που τρώω αν φανταστείς ότι τρώω 120γρ ψάρι, 120γρ κοτόπουλο, γλυκοπατάτα, λίγο κάστανο ρύζι, ελάχιστη βρώμη και λαχανικά. Καταπονείται το σώμα τόσο πολύ που χρειάζεται έξτρα πράγματα. Ο κόσμο έχει λίγο παρεξηγήσει το θέμα «συμπληρώματα» και τα φοβάται. Για αυτό τα λένε συμπληρώματα γιατί συμπληρώνουν το κυρίως φαγητό. Εγώ σαν αθλήτρια έχω να πω ότι δεν υπάρχει λόγος να τα φοβούνται. Όλα παίζουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη του στόχου, όλα θέλουν μέτρο, όλα θέλουν επιβλέψει.
Πως αντιδρά ο κόσμος στο γυμναστήριο που βλέπει μια γυναίκα να έχει ένα ωραίο γυμνασμένο σώμα;
Το ωραίο είναι υποκειμενικό για τον καθένα. Όμως από τον κόσμο αντικρίζεις ποικίλες αντιδράσεις. Συνήθως οι άντρες κομπλεξάρονται. Υπάρχουν κάποιοι/κάποιες που τους αρέσουν πολύ να βλέπουν μια γυναίκα τόσο γυμνασμένη. Υπάρχουν και κάποιοι/κάποιες που πραγματικά δεν τους αρέσουν να βλέπουν μια γυναίκα τόσο γυμνασμένη. Έχω δεχθεί σχόλια κάτω από τις φωτογραφίες μου στο Instagram τα οποία ήταν άκρως προσβλητικά. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Δεν με ενδιαφέρει να αρέσω σε όλους, με ενδιαφέρει να αρέσω στον εαυτό μου γιατί πάνω από όλα αυτό που κάνω το κάνω για μένα. Δεν έχω να αποδείξω σε κανέναν τίποτα και το εννοώ αυτό που λέω, με ενδιαφέρει να ικανοποιώ τους ανθρώπους που πραγματικά είναι δίπλα μου και με αγαπάνε και με σέβονται. Τα παιδιά που συναντάω στο γυμναστήριο δεν με αφορούν. Σεβαστή η γνώμη του καθενός. Έχω μια πελάτισσα που με βρήκε μέσω του Instagram. Το πρώτο πράγμα που μου έστειλε ήταν «Εισαι κίνητρο για μένα. Πιστεύω σε σένα, βλέπω ότι έχεις πετύχει, ξέρω ότι δεν μπορώ να γίνω σαν εσένα αλλά θέλω την βοήθεια σου». Δέχομαι αρκετά μηνύματα από μικρότερα κορίτσια είτε θετικά είτε αρνητικά. Τα περισσότερα είναι πολύ συγκινητικά λέγοντας μου ότι μας δίνεις κουράγιο, μας δίνεις δύναμη, θέλουμε να γίνουμε σαν εσένα. Αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή ειλικρινά φιλάω κάποια μηνύματα και κάποια από αυτά τα ανεβάζω… Ένα κοριτσάκι από την Κέρκυρα 19 ετών μου έστειλε ένα μήνυμα ώστε να μου πει ότι προέρχεται από έναν μπαμπά με πολλές διακρίσεις και επί χρόνια την παρακινεί να ασχοληθεί με την εκγύμναση. Η κοπέλα αυτή αρνιόταν πεισματικά μέχρι την στιγμή που με ακολούθησε στο Instagram . Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια της «Εισαι το πρότυπο μου, είσαι το κίνητρο μου, μου δίνεις δύναμη…. σε ευχαριστώ για αυτό που κανείς… συνέχισε έτσι, είμαι πολύ περήφανη για σένα». Το bodybuilding είναι ένα παρεξηγημένο άθλημα και δεν το υπολογίζουν τόσο για άθλημα.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου μετά από τόσες μεγάλες επιτυχίες και διακρίσεις;
Θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που πατάω καλά στα πόδια μου. Δεν ήταν τόσες μεγάλες οι διακρίσεις που έλαβα εκτός από αυτήν του Νοέμβριου. Όμως ο Λευτέρης Πετρούνιας τι πρέπει να πει για τις διακρίσεις του; Φυσικά το θαυμάζω αυτό το παιδί. Μιλώντας για μένα εγώ απλά κατάφερα να φέρω ένα από τα ένια ελληνικά μετάλλια στην χώρα μας στις 19/11/17. Σε εκείνη την διάκριση είπα δημοσίως ευχαριστώ όπως συμβαίνει σε κάθε μου διάκριση. Έχω γαλουχηθεί από την οικογένεια μου ώστε να λέω πάντα ευχαριστώ. Σέβομαι εκεί που πρέπει κι όταν πρέπει. Έχω πει δημόσια ευχαριστώ στο Facebook διότι εμείς δεν έχουμε απονομή με εθνικούς ύμνους. Είσαι ασεβής αν δεν πεις ευχαριστώ και εγώ δεν έχω μάθει να είμαι κάτι τέτοιο. Σέβομαι τους ανθρώπους δυστυχώς πολλές φορές ακόμη και αυτούς που δεν μου έχουν φερθεί καλά. Στο παρελθόν είχα αφιερώσει ένα μετάλλιο κάπου. Πλέον τα μετάλλια δεν τα αφιερώνω σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό μου.
Έχεις κάποιο φυλακτό που φόρας στους αγώνες;
Έχω μια φίλη την Σόφια η οποία έχει κοσμηματοπωλείο και μου έδωσε μια μικρή καρφιτσούλα με ένα ματάκι πάνω. Το ματάκι αυτό το καρφίτσωσε στο πάνω μέρος του μαγιό στο κύπελλο. Θέλω να σου πω ότι στο κύπελλο ήρθα πρώτη. Δύο εβδομάδες μετά ήταν το παγκόσμιο, πήραμε το καινούργιο μαγιό και βάλαμε την καρφίτσα. Τώρα είμαι προληπτική αλλά κάπως έτσι θα γίνει και σε αυτούς τους αγώνες με το καινούργιο μαγιό. Το φυλακτό μπορεί να μην το βάλω κάθε φορά στους αγώνες. Αυτό που θα κάνω όμως σε κάθε αγώνα είναι να πηγαίνω και παίρνω την ευχή του πάτερ στη εκκλησία που έχω επιλέξει. Στην εκκλησία πηγαίνω όταν είναι πάντα άδεια και το κάνω για μένα. Είναι παρά πολύ σημαντικό για μένα να πιστεύω σε κάτι ανώτερο, τον θεό…
Ποιο είναι το όνειρό σου σε αυτή τη διαδρομή σου στο «σιδερένιο» άθλημα; Μέχρι πού θες να φτάσεις;
Κάποτε με ρώτησε κάποιος μέχρι ποτέ θέλεις να αγωνίζεσαι. Εγώ προσωπικά θέλω να ανεβαίνω στην σκηνή και να είμαι όμορφη, λαμπερή, χωρίς να φαίνεται ηλικία μου. Δεν έχω πρόβλημα με την ηλικία μου. Ο στόχος αυτή την στιγμή είναι να πάρω την επαγγελματική κάρτα και μετά βλέπουμε…
Πιστεύεις ότι υπάρχει μια ανοδική πορεία σχετικά με το επίπεδο των Ελλήνων αθλητών και των διοργανώσεων;
Ο αγώνας που γίνεται στο Ναύπλιο γίνεται σε απόλυτη συνεργασία με την διεθνή ομοσπονδία. Όμως ο διοργανωτής του αγώνα είναι έλληνας, ο Τάσος Κολιγκιώνης, ένας σπουδαίος έλληνας αθλητής με πολλές διακρίσεις στο εξωτερικό. Ναι πιστεύω ότι έχουμε μια άνοδο. Μακάρι τα επόμενα χρόνια να πάμε καλυτέρα.
περισσότερα εδώ http://pluralism.gr
