Νέα έρευνα δείχνει ότι τα νεαρά κορίτσια έχουν την τάση στο ξεκίνημα τους να εγκαταλείπουν τον αθλητισμό παρακάμπτοντας το μάθημα της γυμναστικής στην περίοδο έναρξης της εφηβείας, αντίστοιχη απότομη πτώση δεν διαφαίνεται στα αγόρια, την περίοδο της εφηβείας.
Πρόσφατη μελέτη στο περιοδικό για την Εφηβική Υγεία (Journal of Adolescent Health) βρήκε μια εκπληκτική κοινή αιτία: την ανάπτυξη του στήθους, και την αντίδραση – στάση των κοριτσιών γι ‘αυτή την αλλαγή.
Σε μια έρευνα που συμμετείχαν 2.089 μαθήτριες από την Αγγλία, ηλικίας 11 έως 18, σχεδόν τα τρία τέταρτα ανέφεραν πως ανησυχούν για την εικόνα του στήθους τους που σχετίζεται με την άσκηση και τον αθλητισμό. Νόμιζαν ότι τα στήθη τους ήταν πάρα πολύ μεγάλα ή πολύ μικρά, ή ότι αναπηδούν στην άσκηση ή δεσμεύονται πολύ σφιχτά από το σουτιέν και από την κακή τοποθέτηση του μαστού που πιέζεται στην άσκηση.
Ταυτόχρονα στο ξεκίνημα τους εκδήλωσαν αισθήματα ντροπής όταν υποχρεωνόταν να γδυθούν στα αποδυτήρια, ήταν επίσης συνειδητή η αλλαγή της συμπεριφοράς τους διστάζοντας να ασκηθούν με αποτέλεσμα να προχωρήσουν στην εγκατάλειψη της προσπάθειας συνολικά. Εμπειρογνώμονες για την υγεία των εφήβων επιδοκίμασαν τη μελέτη για τον εντοπισμό και την ποσοτικοποίηση του προβλήματος ως μια προσπάθεια διαισθητικής σκέψης στο φαινόμενο.
«Κάνουμε υποθέσεις για το τι νομίζουμε ότι ξέρουμε, έτσι είναι σημαντικό να πω ότι όσο αυξάνεται το μέγεθος του στήθους, αντιστοίχως η σωματική δραστηριότητα μειώνεται για πολλά κορίτσια, ανέφερε η” Dr. Sharonda Alston Taylor, καθηγήτρια Παιδιατρικής στο Baylor College of Medicine στο Τέξας, ο οποίος επικεντρώνεται κυρίως στην εφηβική παχυσαρκία. Η πρόκληση είναι τι πρέπει να κάνουμε για αυτό.
Μετά την ανάγνωση της μελέτης, ορισμένοι παιδίατροι και ειδικοί για την υγεία των εφήβων είπαν ότι έπρεπε να κάνουν καλύτερη δουλειά ενημερώνοντας τα κορίτσια για την υγεία και την ανάπτυξη του στήθους τους. Σχεδόν το 90 %των κοριτσιών στη μελέτη είπαν ότι ήθελαν να γνωρίζουν περισσότερα για το στήθος τους σε γενικές γραμμές, και σχεδόν οι μισές ήθελαν να γνωρίζουν για τον αθλητικό σουτιέν και τους ειδικούς στηθόδεσμους σε σχέση με την σωματική δραστηριότητα.
Η Joanna Scurr, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια της εμβιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Portsmouth στην Αγγλία, είπε ότι ο μαστός από την φύση του έχει μικρή εσωτερική στήριξη, έτσι ώστε όταν αναπτυχθεί στο σώμα ενός κοριτσιού, το στήθος κινείται ανεξάρτητα, και η κίνηση αυξάνεται με το μέγεθος του μαστού. Στο 72%των γυναικών που ασκούνται η κίνηση αυτή είναι αιτία πόνου στο στήθος ή προκαλεί δυσφορία.
[quote]Η Dr. Sharonda Alston Taylor είπε ότι η έλλειψη εκπαίδευσης για την χρήση του σουτιέν και το μέγεθος του ήταν το κοινό στερεότυπο που επηρέαζε την χρήση του[/quote]
Ωστόσο, ενώ τα αθλητικά προγράμματα φυσικής αγωγής συχνά συνιστούν προστατευτικό εξοπλισμό για τα αγόρια, όπως κράνη , προστατευτικά και σορτς συμπίεσης για τον κορμό, συγκριτικά για τις νέες γυναίκες σπάνια περιλαμβάνονται υποχρεωτικά ή ακόμη και συνιστάται το αθλητικό σουτιέν. Μόνο το 10% των κοριτσιών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι φορούσε πάντα ένα αθλητικό σουτιέν κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων και στην διάρκεια της άσκησης. Περισσότερες από τους μισές δεν είχαν φορέσει ποτέ ούτε ένα από αυτό.
Η Dr. Sharonda Alston Taylor είπε ότι η έλλειψη εκπαίδευσης για την χρήση του σουτιέν και το μέγεθος του ήταν το κοινό στερεότυπο που επηρέαζε την χρήση του.«Η μαμά μου θα πει,« δεν ξέρω τι μέγεθος απαιτείται , «τότε η έφηβη θα πει,« εγώ απλώς άρπαξα το σουτιέν της αδελφή μου ή της μητέρας μου για να το φορέσω. “
Χρησιμοποιώντας στοιχεία από τη μελέτη αυτή και άλλοι ερευνητές από τον αθλητισμό και τις υπηρεσίες υγείας της άσκησης σε τρία βρετανικά πανεπιστήμια προσπάθησαν να σχεδιάσουν εκπαιδευτικά προγράμματα με βάση το σχολείο.Όταν ερευνητές ζήτησαν από τα κορίτσια πώς θα προτιμούσαν να λάβουν πληροφορίες για το στήθος τους – μέσω ενός δικτυακού τόπου; μιας εφαρμογής; ενός φυλλαδίου; ή σε μια ιδιωτική συνεδρία με μια νοσοκόμα – η συντριπτική πλειοψηφία των κοριτσιών απάντησε ότι ήθελαν μια συνεδρία- ενημέρωση με την δασκάλα του. Σε ποια ηλικία; «Οι περισσότερες από αυτές είπαν στην ηλικία των 11,” ανέφερε ο Dr. Sharonda Alston Taylor .
Η Άντρια Καστίγιο, τώρα είναι 17 ετών και μια νεαρή που σπουδάζει στο Mather High School στο Σικάγο, λέει ότι όταν ήταν γύρω σε αυτή την ηλικία εκείνη την εποχή, ενσυνείδητα ήταν κάτι οδυνηρό το μέγεθος του στήθους της. Ένιωσα τα αγόρια και τα κορίτσια να με κοροϊδεύουν , είπε. “Ακόμα κι αν κανείς δεν μου φώναξε κάτι, ένιωσα ότι ήταν, πίσω από την πλάτη μου. Πήγαινα στο τάε κβον ντο, και με έβλεπα στο μεγάλο καθρέφτη και προσπαθούσα να βρω τρόπους για να καλύψω τον εαυτό μου . Ρώτησα τον μπαμπά μου αν θα μπορούσε να σταματήσει να με πηγαίνει. τελικά η ίδια σταμάτησε να πηγαίνει στο γυμναστήριο. Με τον καιρό, η Καστίγιο άλλαξε στάση, τώρα είναι στην ομάδα Water Polo του σχολείου. Συμμετέχοντας παράλληλα με την βοήθεια της μητέρα της σε προγράμματα, αθλητικών δραστηριοτήτων του ίδιου φύλου.
Διχασμός Απόψεων είναι εφικτός ο διαχωρισμός;
Ορισμένοι ειδικοί στην φυσική κατάσταση και στις έφηβες με παχυσαρκία, πρότειναν την επιλογή τα νεαρά κορίτσια να είναι πιο άνετα σε τάξεις γυμναστηρίου (μάθημα γυμναστικής) του ιδίου φύλου. Άλλοι, όμως, είπαν ότι η επιλογή αυτή είχε πάρα πολλά μειονεκτήματά.[quote]τα κορίτσια μπορεί να κάνουν και μεταξύ τους κοροϊδευτικά σχόλια ή και σχετικές παρατηρήσεις το ένα με το άλλο[/quote]
Ο Kimberly Burdette, υποψήφιος διδάκτωρ ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Loyola University του Chicago, που εξετάζει τους ψυχολογικούς παράγοντες που προάγουν την ευημερία και το υγιές βάρος στα κορίτσια, λέει ότι ένας τέτοιος διαχωρισμός θα μπορούσε να είναι χρήσιμος σε μια εποχή που τα κορίτσια είχαν μια αυξημένη συνειδητοποίηση ότι οι άλλοι κοιτούσαν σώματά τους.
“Είναι δύσκολο να είναι στην περιοχή(γήπεδο- γυμναστήριο), όπου δίνεται έμφαση στην αθλητική κίνηση, όπου σκέφτεστε τι μπορεί να κάνει το σώμα σας, αλλά και τι σκέφτονται οι άλλοι, για το σώμα σας και πως μοιάζει». “Μου αρέσει ένα πρόγραμμα που είναι μόνο για τα νεαρά κορίτσια, όπου ένα κορίτσι μπορεί να δοκιμάσει ένα άθλημα, ανεξάρτητα από την ικανότητά της, χωρίς τα αρσενικά βλέμματα.”
Αλλά η Elizabeth A. Daniels, επίκουρος καθηγήτρια της Εξελικτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, Colorado Springs, διαφώνησε. Δεν είμαι σίγουρη.. η ανησυχία ή αμηχανία που προκύπτει είναι πάντα μόνο για τα αγόρια; σημειώνοντας, ότι και τα κορίτσια μπορεί να κάνουν και μεταξύ τους κοροϊδευτικά σχόλια ή και σχετικές παρατηρήσεις το ένα με το άλλο. “Έτσι τι κάνουμε ,αλλάζουμε την δομή των τάξεων στο γυμναστήριο; ή να αντιμετωπίσουμε με σεβασμό αυτές τις συμπεριφορές;
