Γιατί γίνεσαι “νερουλός” χοντρέλας! ενώ ήσουν μυϊκό φιγουρίνι;, μήπως επειδή σταμάτησες την αυστηρή δίαιτα; ή τα φάρμακα; Μου έχει τύχει στο παρελθόν να δω άντρες που ήταν “μυϊκοί τυπάδες” να έχουν γίνει στρουμπουλοί μπούληδες, “θολοί” και με πρηξίματα, αλλά και με ένα σώμα που μοιάζει “νερουλό”
Παρακάτω μια πρόσφατη επιστημονική εξήγηση
H κατάχρηση αναβολικών στεροειδών από τους αθλητές – αθλούμενους, όπως και η κατάχρηση συνθετικών φαρμάκων που μιμούνται στενά τις αρσενικές ορμόνες του αντρικού φύλου, όπως η τεστοστερόνη – μπορεί να οδηγήσει σε αντίσταση στην ινσουλίνη, όπως προβάλει μια νέα μελέτη.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια κατάσταση όπου οι μύες, τα κύτταρα του ήπατος και το λίπος δεν χρησιμοποιούν σωστά την ινσουλίνη, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ για τον Διαβήτη τα πεπτικά και νεφρικά νοσήματα – U.S. National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (NIDDK)). Επίσης η κατάχρηση μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2, αναφέρει το NIDDK.
Μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Δρ. Jon Rasmussen από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Χέρλεβ στην Κοπεγχάγη διερεύνησε τις επιδράσεις των αναβολικών στεροειδών στο λίπος της κοιλιάς και την ευαισθησία της ινσουλίνης σε 100 άνδρες που ήταν 50 ετών ή και νεότεροι.
Όλοι οι άνδρες συμμετείχαν σε ασκήσεις ενδυνάμωσης. Οι ερευνητές χώρισαν τους άνδρες σε τρεις ομάδες ανάλογα με τη χρήση τους στα τα αναβολικά στεροειδή:
- 37 άνδρες είχαν χρησιμοποιήσει έως σήμερα τα φάρμακα (αναβολικά στεροειδή).
- 33 είχαν πράξει το ίδιο στο παρελθόν.
- 30 από αυτούς δεν είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ φάρμακα (αναβολικά στεροειδή) .
Μετά από ολονύκτια νηστεία, για τουλάχιστον οκτώ ώρες, οι άνδρες έκαναν ένα τυποποιημένο τεστ δύο ωρών για τον διαβήτη που ονομάζεται δοκιμασία ανοχής γλυκόζης από το στόμα (OGTT). Τα επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα των ανδρών μετρήθηκαν κάθε 30 λεπτά για δύο ώρες κατά τη διάρκεια της δοκιμής.
Η ευαισθησία τους στην ινσουλίνη, δηλαδή το πόσο καλά το σώμα τους χρησιμοποιήσει την ινσουλίνη – εν συνεχεία, καθορίστηκε χρησιμοποιώντας ένα πρότυπο τύπο.
Το υψηλότερο αποτέλεσμα των ανδρών ήταν η καλύτερη ευαισθησία στην ινσουλίνη τους.
Οι χαμηλότερες βαθμολογίες, από την άλλη πλευρά, συσχετίστηκαν με μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη, όπως ανέφερε η μελέτη.
Επίσης μετρήθηκε η κατανομή του λίπους της κοιλιάς των ανδρών χρησιμοποιώντας ειδική τεχνολογία απεικόνισης, που είναι γνωστή ως σάρωση DEXA, όπως επισήμαναν οι ερευνητές.
Αν και η μελέτη δεν θα μπορούσε να αποδειχθεί αιτία-αποτελέσματος, οι ερευνητές διαπίστωσαν στους χρήστες στεροειδών που στο παρελθόν είχαν κάνει χρήση αλλά και στους τωρινούς χρηστές είχαν λιγότερη ευαισθησία στην ινσουλίνη από ό, τι οι άνδρες που ποτέ δεν είχαν κάνει κατάχρηση σε φάρμακα μυϊκής ανάπτυξης.
Οι ερευνητές επίσης διαπίστωσαν οι άνδρες που χρησιμοποιούν ενεργά τα στεροειδή (τακτικά) είχαν χαμηλότερο συνολικό ποσοστό του σωματικού λίπους. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι είχαν πιο βαθιά το λίπος της κοιλιάς γύρω από τα όργανά τους σε σχέση με άλλους άνδρες. Αυτό ονομάζεται visceral adipose tissue (VAT) σπλαχνικός λιπώδης ιστός και αυτό το είδος του λίπους έχει από καιρό συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για αντίσταση στην ινσουλίνη και διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ιστορία των αναβολικών στεροειδών αυξάνει τον κίνδυνο για μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη, ακόμη και χρόνια αργότερα!
Τα ευρήματα της μελέτης είναι να παρουσιαστεί την Τρίτη στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) στο Μόναχο στη Γερμανία. Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν σε επιστημονικές συναντήσεις και θεωρείται γενικά ως προκαταρκτικά έως ότου δημοσιευθεί στα αντίστοιχα επιστημονικά περιοδικά.
