Στη συγκεκριμένη περίπτωση η θεραπεία αντικατάστασης τεστοστερόνης μείωσε σημαντικά τα επίπεδα της *γλυκόζης νηστείας και την αντίσταση στην ινσουλίνη και ανέτρεψε την ενδοθηλιακή δυσλειτουργία σε άνδρες με συνυπαρξία παχυσαρκία, υπογοναδισμό και διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο The Aging Male .
*Τεστ γλυκόζης πλάσματος νηστείας ( FPG ) , είναι μία από τις εξετάσεις αίματος που χρησιμοποιείται για να καθοριστεί αν ένα άτομο είναι διαβητικός ή προ-διαβήτικος . Το τεστ χορηγείται με τη λήψη δείγματος αίματος από τον ασθενή μετά από νηστεία ( δεν τρώγονται ) για τουλάχιστον 12 ώρες , εξ ου και το όνομα ” νηστείας ” δοκιμή γλυκόζης πλάσματος
Η μελέτη αυτή αποσκοπούσε στην εκτίμηση των επιδράσεων της θεραπείας αντικατάστασης τεστοστερόνης (TRT) στις παραμέτρους του μεταβολικού συνδρόμου και της αγγειακής λειτουργίας σε παχύσαρκους υπογοναδικούς άνδρες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2
Η πληθυσμιακή συγκέντρωση μελέτης περιελάμβανε 55 άνδρες ασθενείς με παχυσαρκία ηλικίας 40-70 ετών με διαβήτη τύπου 2 από την κλινική διαβητικών εξωτερικών ασθενών του Γενικού Νοσοκομείου Celje στο Celje της Σλοβενίας.
Το δείγμα παρουσίασε επίσης υπογοναδισμό με καθυστερημένη έναρξη και δεν υποβλήθηκε σε θεραπεία με ινσουλίνη. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε μια ομάδα εικονικού φαρμάκου και μι ομάδα τεστοστερόνης (Τ) , που έλαβαν ενέσεις (εικονικό φάρμακο ή τεστοστερόνη αντίστοιχα) κατά την πρώτη επίσκεψη, 6 εβδομάδες , και στη συνέχεια κάθε 10 εβδομάδες μέχρι το τέλος της μελέτης. ( Η ομάδα Τ ( η = 28) υποβλήθηκε σε θεραπεία με ενδεκανοϊκή τεστοστερόνη (1000 mg im κάθε 10 εβδομάδες) ενώ η ομάδα P ( n = 27) έλαβε εικονικό φάρμακο)
Διεξήχθησαν εξετάσεις και λήφθηκαν μετρήσεις και δείγματα αίματος κατά την έναρξη και μετά από 12 μήνες.
Μετά από 1 χρόνο θεραπείας, η ομάδα της τεστοστερόνης παρουσίασε μειωμένη γλυκόζη πλάσματος – νηστείας, αλλά δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου. Επιπλέον, η αντίσταση στην ινσουλίνη και τα επίπεδα ινσουλίνης στο πλάσμα μειώθηκαν σημαντικά στην ομάδα τεστοστερόνης. Οι ρυθμοί διαστολής με τη μεσολάβηση ροής βελτιώθηκαν σημαντικά και το πάχος του μέσου όρου μειώθηκε στην ομάδα τεστοστερόνης (μικρή μείωση παρατηρήθηκε επίσης στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, αλλά μόνο το ήμισυ της εμπειρίας της ομάδας τεστοστερόνης).
Δεν παρατηρήθηκε σημαντική μεταβολή των επιπέδων της αρτηριακής πίεσης, των τριγλυκεριδίων ή της χαμηλής ή υψηλής πυκνότητας χοληστερόλης λιποπρωτεΐνης από οποιαδήποτε ομάδα. Τα αποτελέσματα έδειξαν μια σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της θεραπείας αντικατάστασης τεστοστερόνης και της αγγειακής λειτουργίας και κατέδειξαν τον θετικό ρόλο της τεστοστερόνης στον γλυκαιμικό έλεγχο και την ευαισθησία στην ινσουλίνη.
Όπως αναμενόταν, τα επίπεδα τεστοστερόνης αυξήθηκαν στην ομάδα τεστοστερόνης – ωθώντας αυτά τα άτομα σε ευγονική κλίμακα, και ο δείκτης μάζας σώματος και η περιφέρεια μέσης μειώθηκαν και στις δύο ομάδες, για τα οποία οι συγγραφείς ανεφεραν ότι υποδηλώνει «γενικό θετικό αποτέλεσμα συμμετοχής στη μελέτη».
Οι κλινικοί γιατροί που θεραπεύουν τους άνδρες με συνυπάρχουσα παχυσαρκία, διαβήτη τύπου 2 και ο επιβεβαιωμένος υπογοναδισμός θα πρέπει να θεωρούν την θεραπεία αντικατάστασης τεστοστερόνης ως προσέγγιση πρώτης γραμμής, διότι “βελτίωσε τον γλυκαιμικό έλεγχο και την ενδοθηλιακή λειτουργία ενώ δεν άσκησε κακές επιδράσεις στον πληθυσμό της μελέτης”.
