Στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι εκπληκτικό, η γριά Βασίλω είναι στο συσσίτιο χρωστάει στη ΔΕΗ και ο κανακάρης ζητεί χαρτζιλίκι, παρ όλα αυτά ανοίγουν συνεχώς πρωτεινάδικα. Νέοι μαγαζάτορες και υπάλληλοι με όνειρα!
Στο τομέα των επιχειρήσεων
Εκτός από τις διαγραφές των προβληματικών επιχειρήσεων, ωστόσο, συνεχίζεται και φέτος με αμείωτη ένταση να εγκαταλείπουν το Χρηματιστήριο Αθηνών και υγιείς επιχειρήσεις. Ειδικά την τρέχουσα χρήση, σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, έχουν αυξηθεί οι κερδοφόρες εταιρείες που αποχωρούν, και μάλιστα αρκετές εξ αυτών ανήκουν στις πιο εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις.
Τα πρωτεινάδικα αντέχουν
Τι γίνεται εδώ γέμισε ο τόπος πρωτεινάδες πρώην ανέργους, πρώην εργαζόμενους, σχετικούς και άσχετους ήρθαν όλοι στο παζάρι. Όλοι οι παλιότεροι έχουν πάθει παράκρουση με το φαινόμενο.. τι γίνεται εδώ;
“επιχειρηματίας ανάγκης”
Αναφέρει ο δημοσιογράφος του voria gr. Το ισοζύγιο είναι θετικό, μόνο που κλείνουν παραγωγικές επιχειρήσεις και ανοίγουν επιχειρήσεις ανάγκης, με μέλλον αβέβαιο κατά κανόνα. Σε μικρό δρομάκι υπάρχουν 3-4 κομμωτήρια και 3-4 μπαράκια. Λαμβανομένου υπόψη, ότι σε κάθε 20 πολίτες της βορειοδυτικής Ευρώπης αναλογεί ένας επιχειρηματίας, ενώ στην Ελλάδα πέντε περίπου, θα έλεγε κάποιος ότι αυτό οφείλεται στο “ελληνικό εμπορικό δαιμόνιο”. Μόνον που δεν είναι έτσι, διότι οφείλεται σε εγχείρημα με αβέβαιο μέλλον και κατά κανόνα θλιβερό.
Εκείνο που συμβαίνει, είναι ότι ο κάθε “επιχειρηματίας ανάγκης” θα πρέπει να ανταγωνιστεί τους όμοιούς του -και όποιος αντέξει- ζημιώνοντας ταυτόχρονα τους παλαιούς και καθιερωμένους επιχειρηματίες. Χαρακτηριστικό δε είναι, ότι δεν προηγείται έρευνα αγοράς για να επιλεγεί η σωστή τοποθεσία για έδρα της επιχείρησης. Όπου βρεθεί ελεύθερο κατάστημα, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες.[quote]οι μισοί επιχειρηματίες αρχικών σταδίων παραδέχονται πως τα προϊόντα τους δεν παρουσιάζουν καμία πρωτοτυπία[/quote]
Το πλέον αποθαρρυντικό στοιχείο, είναι ότι οι “επιχειρήσεις ανάγκης” έχουν πολύ χαμηλό βαθμό στην καινοτομίας προϊόντος. Το ποσοστό των επιχειρηματιών που θεωρεί ότι τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που θα προσφέρει είναι εντελώς νέες για όλους τους πελάτες, στους οποίους απευθύνονται, υποχωρεί στο 12% περίπου και είναι χαμηλότερο του μέσου όρου των χωρών καινοτομίας αλλά και του συνολικού μέσου όρου των χωρών του GEM (17,2%). Ταυτόχρονα, σχεδόν οι μισοί επιχειρηματίες αρχικών σταδίων παραδέχονται πως τα προϊόντα τους δεν παρουσιάζουν καμία πρωτοτυπία.
Το αποτέλεσμα είναι θλιβερό. Στις περισσότερες των περιπτώσεων το αρχικό κεφάλαιο εξανεμίζεται, το “ενοικιάζεται” αναρτάται πάλι στην τζαμαρία, ώσπου κάποιος άλλος νέος να βρεθεί στην ίδια θέση, με τα ίδια όνειρα, αλλά και με την ίδια μάλλον κατάληξη.
