Υπάρχουν γυναίκες που έχουν από την φύση τους υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης αλλά υπάρχουν και άνδρες που τις ωθούν να διατηρούν υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης κάνοντας χρήση ανδρογόνων. Είναι οι καθοδηγητές ή ακόμη και οι ερωτικοί σύντροφοι-προπονητές που δελεάζουν τις γυναίκες να είναι πιο fit με έναν γρήγορο και δελεαστικό τρόπο, ώστε να προβάλουν μια εικόνα που θα αρέσει στα μυϊκά καψούρια.
Το ζήτημα εδώ δεν είναι η υποκουλτούρα, ο καθένας μπορεί να δοκιμάζει τον εαυτό του η προβληματική έγκειται στο ότι οι καθοδηγητές δεν εξηγούν τις συνέπειες που έχουν τα χημικά ανδρογόνα στην φυσιολογία των γυναικών ως ένα σύστημα ανάδρασης. Παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα για την επίδραση των ανδρογόνων στη συμπεριφορά των γυναικών, σκεφτείτε τι γίνεται όταν οι γκουρού ή οι “έμπιστοι φίλοι” επιβάλουν, επηρεάζουν ή και καθοδηγούν την αδιάλειπτη εξωγενή χρήση ανδρογόνων σε ενέσιμη μορφή ή σε χαπάκια.
Τα επίπεδα των ανδρογόνων στην κυκλοφορία έχουν συσχετισθεί µε πολλαπλές ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες συµπεριλαµβανοµένων της αντίληψης του χώρου, της επιθετικότητας, της σεξουαλικότητας και άλλων (Christiansen K and Knussmann R, 1987; Rubinow et al, 1996; Berenbaum SA and Resnick SM, 1997; Simpson K, 2001; Simon NG and Lu SF, 2005; Cunningham RL, Lumia AR and McGinnis MY. 2012). Στις γυναίκες, τα επίπεδα ανδρογόνων στην κυκλοφορία του αίµατος έχουν συσχετισθεί κυρίως µε ορισµένα είδη επιθετικότητας, αυξηµένης κοινωνικής αυτοπεποίθησης, ανάληψης πρωτοβουλιών και ικανοτήτων διοίκησης (leadership), αντίληψης, κατάθλιψης και της σεξουαλικότητας (Padero et a, 2002; Thijssen, 2002).
Στους ανθρώπους, υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης σε νέες γυναίκες συσχετίζονται µε αυξηµένη κοινωνική επιθετικότητα προσανατολισµένη σε δραστηριότητες κοινωνικής ανέλιξης και επιβολής (leadership drive). Αντίθετα, τα χαµηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης συνδέονται µε µη-επιθετικού τύπου ανασχόληση κυρίως µε «γυναικεία» καθήκοντα και ρόλους, προσανατολισµός στην οικογένεια και εν γένει πιο παραδοσιακά «γυναικεία χαρακτηριστικά προσωπικότητας». [quote]αυξηµένα επίπεδα τεστοστερόνης σε νεαρές γυναίκες φαίνεται, να συνδέονται µε καλύτερη αίσθηση του χώρου και µε µαθηµατικές ικανότητες, αλλά και µε χαµηλότερο σκορ για µητρική και αναπαραγωγική φιλοδοξία[/quote]
Πρέπει βέβαια να σηµειωθεί εδώ ότι δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες εργασίες που συσχετίζουν ‘φυσιολογικά’ επίπεδα ανδρογόνων µε την συµπεριφορά. Οι πλειονότητα των εργασιών συσχετίζουν επιθετική συµπεριφορά σε γυναίκες µε κλινική υπερανδρογοναιµία ((Baucom et al. 1985; Grant and France 2001; Prochazka et al. 2003; Al-Ayadhi 2004).[quote]αυξηµένα επίπεδα των ασθενών επινεφριδιακών ανδρογόνων έχουν συσχετιστεί µε επεκτατική και εγωκεντρική προσωπικότητα[/quote]
Επιπρόσθετα, αυξηµένα επίπεδα τεστοστερόνης σε νεαρές γυναίκες φαίνεται, να συνδέονται µε καλύτερη αίσθηση του χώρου και µε µαθηµατικές ικανότητες, αλλά και µε χαµηλότερο σκορ για µητρική και αναπαραγωγική φιλοδοξία (Gouchie and Kimura 1991, Deady et al. 2006). Οµοίως, αυξηµένα επίπεδα των ασθενών επινεφριδιακών ανδρογόνων έχουν συσχετιστεί µε επεκτατική και εγωκεντρική προσωπικότητα, όπως αξιολογείται από το γενικό ψυχοµετρικό ερωτηµατολόγιο ΜΜΡΙ. Η τεστοστερόνη και η DHEA-S συνδέονται επίσης µε κατάθλιψη, τουλάχιστον σε γυναίκες µετά την εµµηνόπαυση. Θα πρέπει να αναφερθεί, ωστόσο, ότι διάφορες παλαιότερες µελέτες δεν ήταν σε θέση να τεκµηριώσουν οποιαδήποτε συσχέτιση µεταξύ επιπέδων ανδρογόνων µε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Για παράδειγµα, σε πρώιµη µελέτη σε Γερµανίδες δεν βρέθηκε συσχέτιση µεταξύ τεστοστερόνης του ορού ή του προϊόντος µεταβολισµού της στα ούρα, τα 17-κετοστεροειδή, και ειδικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας (Madert 1980). Οµοίως, καµία συσχέτιση δεν µπορούσε να τεκµηριωθεί µεταξύ ανδρογόνων στον ορό και ψυχοµετρικών µετρήσεων σε γυναίκες µε υπερτρίχωση στην Ιταλία (Fava et al. 1989). Τέλος, τα επίπεδα τεστοστερόνης συσχετίζονται και µε καταθλιπτικά συµπτώµατα σε ευρύ φάσµα ηλικιών, από µικρά κορίτσια εφηβικής ηλικίας έως µετα-εµµηνοπαυσιακές γυναίκες (Shulman et al. 1992; Derogratis et al. 1993; Angold et al. 1999; Weiner et al. 2004, Santoro et al. 2005).
Σε πρόσφατη εργασία σε 50 νέες γυναίκες που φοιτούσαν σε Αµερικανικό Κολέγιο µετρήθηκε η ελεύθερη τεστοστερόνη και η ελεύθερη κορτιζόλη στο σάλιο και συσχετίσθηκε µε επιθετικότητα. Η τεστοστερόνη συσχετίσθηκε µε επιθετικότητα αλλά µόνο αν υπήρχε ταυτόχρονα αυξηµένη κορτιζόλη ορού. Επιπρόσθετα, σε ανταγωνιστικά αθλήµατα, οι νικήτριες είχαν αυξηµένα επίπεδα τεστοστερόνης συγκρινόµενες µε της ηττηµένες γεγονός που πιθανά να εισάγει και άλλη παράµετρο δηλαδή την επίδραση της νίκης στα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίµα (Denson et al, 2012a). Ενδιαφέρουσα είναι επίσης και παλαιότερη εργασία που αξιολογεί την πιθανή συσχέτιση των επινεφριδιακών ανδρογόνων DHEA και DHEAS µε εγωκεντρικό, αυταρχικό και επιθετικό χαρακτήρα όπως αυτό αξιολογείται από το γενικό ψυχοµετρικό ερωτηµατολόγιο ΜΜΡΙ (Hemida RC et all, 1985). Πράγµατι, οι συγγραφείς βρήκαν συσχέτιση της DHEA-S µε επεκτατική και εγωκεντρική προσωπικότητα. [quote]Τα αυξηµένα ανδρογόνα συσχετίσθηκαν µε επιθετικότητα, κατάθλιψη, θυµό και έντονη ανησυχία [/quote]
Τέλος, µελετήθηκε η επιθετικότητα σε γυναίκες µε σύνδροµο πολυκυστικών ωοθηκών και κλινικό και εργαστηριακό υπερανδρογονισµό. Τα αυξηµένα ανδρογόνα συσχετίσθηκαν µε επιθετικότητα, κατάθλιψη, θυµό και έντονη ανησυχία (Weiner et al, 2004). Επίπεδα τεστοστερόνης και επαγγελµατική καριέρα Οι Purinof και Koopmans το 1979 έδειξαν ότι σε γυναίκες επαγγελµατικά επιτυχηµένες, µεταδιδακτορικές φοιτήτριες ή ακόµα περισσότερο, σε γυναίκες µε διευθυντικές θέσεις, τα επίπεδα της ολικής και ελεύθερης τεστοστερόνης και της DHEAS ήταν στατιστικώς σηµαντικά υψηλότερες σε σχέση µε απλές νοικοκυρές. Οι συγγραφείς θεώρησαν ότι γυναίκες µε υπερανδρογοναιµία έχουν κοινωνική επιθετικότητα και άλλα 26 χαρακτηριστικά συµπεριφοράς ανδρικού τύπου (Purinof και Koopmans 1979). Φυσικά, χηµική υπερανδρογοναιµία δεν σηµαίνει αναγκαστικά και «βιολογικώς ενεργή» υπερανδρογοναιµία. Ένας αρκετά µεγάλος αριθµός εργασιών κατέληξε σε παραπλήσια συµπεράσµατα (Baucom et all 1985, Cashdan 1995, Udry et all 1995; Grant et al, 2001).
