Όσοι με γνωρίζουν κατανοούν ότι δεν αποστρέφομαι το Bodybuilding διότι το βίωσα και εργάστηκα για την αθλητική βιομηχανία. Αυτό που ίσως δεν αντιλαμβάνονται οι νεότεροι muscle users είναι ότι η καταγραφή της πραγματικότητας απαιτεί ρεαλισμό, και υπευθυνότητα απέναντι στον νόμο και την κοινωνία. Παρακάτω ένα μέρος από την διατριβή του Παγώνη.
Και πάνω από όλα για ότι κάνεις, σκέψου δυο φορές πριν το κάνεις![quote]Όντας ψυχοενεργές ουσίες (Yesalis et al 1993, Parrot et al 1994), τα αναβολικά στεροειδή αναμένεται να προκαλέσουν κάποιο βαθμό ψυχολογικής αλλαγής στον χρήστη[/quote]
Ψυχολογικά προβλήματα και κατάθλιψη. Η τεστοστερόνη είναι αναβολικό-ανδρογόνο στεροειδές, υπεύθυνο για την παραγωγή και τη συντήρηση των αρσενικών φυσικών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων, καθώς επίσης και για την ανάπτυξη των αναγνωρίσιμων αρσενικών ψυχολογικών και ηθολογικών ιδιοτήτων (Bahrke et al 1990).
Πολυάριθμες μελέτες σε ζώα και ανθρώπους, υποστηρίζουν την ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στην χρήση τεστοστερόνης και ΑΣ και την εμφάνιση ψυχολογικών παρενεργειών, κυρίως αύξηση της επιθετικότητας (Yesalis et al 1993, Parrot et al 1994).
Οι παρενέργειες μπορούν να εμφανιστούν με χρήση οποιουδήποτε αναβολικού στεροειδούς. Ο γενικός κανόνας είναι ότι όσο μεγαλύτερη είναι η δόση, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος και οι παρενέργειες μπορούν να είναι ξαφνικές, βαριές, απρόβλεπτες, και αιφνίδια θανατηφόρες. Οι σοβαρές ψυχογενείς παρενέργειες της χρήσης των αναβολικών στεροειδών, περιλαμβάνουν την αυξημένη επιθετικότητα, την βίαιη και αντικοινωνική συμπεριφορά. Την πιο κοινή ομάδα παρενεργειών, αποτελούν οι ψυχολογικές ή/και ψυχιατρικές αλλαγές. Όντας ψυχοενεργές ουσίες (Yesalis et al 1993, Parrot et al 1994), τα αναβολικά στεροειδή αναμένεται να προκαλέσουν κάποιο βαθμό ψυχολογικής αλλαγής στον χρήστη, αφότου έχουν ληφθεί για ικανό χρονικό διάστημα. Στην πραγματικότητα, αυτές οι αλλαγές (που περιλαμβάνουν αύξηση της αυτοπεποίθησης, της ενεργητικότητας και των κινήτρων), είναι οι ίδιες που επιτρέπουν στους αθλητές να προπονούνται σκληρότερα και αποτελούν το κλειδί στην ανάλυση του ψυχολογικού μηχανισμού δράσης των σκευασμάτων αυτών (Lombardo etal 1992).
Ψυχολογικές επιδράσεις των αναβολικών στεροειδών: Μία από τις πρώτες έρευνες για τις ψυχολογικές επιδράσεις, εξέθεσε τις παρενέργειες των αναβολικών στεροειδών σε 32 άτομα που ασκούνταν με βάρη (Strauss et al 1983). 56% των ατόμων αυτών, είχαν μια υποκειμενική αντίληψη αυξανόμενης οξυθυμίας και επιθετικότητας. Αυτό ίσχυσε επίσης για μια μικρότερη ομάδα 10 αθλητριών (Strauss et al 1985) που ασκούνταν με βάρη. Μια πιο πρόσφατη έρευνα, σύγκρινε 13 χρήστες αναβολικών στεροειδών, με 14 μη χρήστες και 18 πρώην χρήστες (Lefavi et al 1990). Οι ενεργοί χρήστες είχαν συχνότερα επεισόδια θυμού, τα οποία ήταν μεγαλύτερης έντασης και διάρκειας, και εμφάνιζαν πιο εχθρική στάση απέναντι σε τρίτους. [quote]άν τα επίπεδα της τεστοστερόνης πέσουν σημαντικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας, τα χρησιμοποιούμενα αναβολικά μπορεί να μην είναι αρκετά ανδρογόνα για να αντισταθμίσουν, με αποτέλεσμα να έχουμε μία σημαντική πτώση στην ύπαρξη κινήτρων και στην γενικότερη ευφορία. [/quote]
Γενικά, οι ψυχολογικές αλλαγές συνδέονται με τη δόση και τη διάρκεια της χρήσης αναβολικών στεροειδών σκευασμάτων (π.χ., η λήψη ενός ή δύο δισκίων των 5 mg δεν θα παρήγαν οποιεσδήποτε αλλαγές, αλλά μετά από λήψη μιας αυξανόμενης δόσης για μερικές ημέρες, διάφορες ψυχολογικές αλλαγές αναμένεται να εμφανιστούν). Αυτές οι αλλαγές θα εμφανιστούν, εάν τα αναβολικά στεροειδή λαμβάνονται για ικανό χρονικό διάστημα (το ακριβές χρονικό περιθώριο ενδεχομένως εξαρτάται από την υποκειμενική ανοχή).[quote]υπάρχει απώλεια αναστολών και έλλειψη κρίσης, με αμφιταλάντευση της διάθεσης ή ιδέες μεγαλείου[/quote]
Οι ψυχολογικές αλλαγές που εμφανίζονται, μπορούν να διαιρεθούν αυθαίρετα σε τρεις ομάδες, που αντιπροσωπεύουν μια ακολουθία των αποτελεσμάτων από τις ηπιότερες ως και τις βαρύτερες αλλαγές, ειδικά εάν λαμβάνονται συνεχείς, υψηλές δόσεις. Ως πρώτες παρενέργειες, θεωρούνται οι αλλαγές στη διάθεση και το αίσθημα ευφορίας: υπάρχει αύξηση της αυτοπεποίθησης, της ενεργητικότητας και του αυτοσεβασμού, με ταυτόχρονη ενίσχυση των κινήτρων και του ενθουσιασμού. Υπάρχει επίσης μειωμένη κόπωση, αϋπνία και μια υπεράνθρωπη δυνατότητα του χρήστη να προπονείται υπό την επήρεια πόνου. Η λίμπιντο μπορεί να μειωθεί, αλλά συχνότερα αυξάνεται, μερικές φορές εμφανώς (Lefavi et al 1990, Schulte et al 1993). Η οξυθυμία, ο θυμός, η ανησυχία και ένα “παράξενο συναίσθημα έντασης” αποτελούν συνηθισμένες αναφορές. Με μεγαλύτερες δοσολογίες ή μετά από μακροχρόνια (παρατεταμένη) χρήση αναβολικών στεροειδών, υπάρχει απώλεια αναστολών και έλλειψη κρίσης, με αμφιταλάντευση της διάθεσης ή ιδέες μεγαλείου. Οι μακροχρόνιοι χρήστες γίνονται καχύποπτοι, εριστικοί, παρορμητικοί και επιθετικότεροι (Parrot et al 1994, Lombardo et al 1992, Lefavi etal 1990).
Οι σοβαρότερες παρενέργειες εμφανίζονται όταν αυξάνονται τα επιθετικά συναισθήματα, μέχρι το σημείο όπου αναπτύσσεται η βίαια, εχθρική, αντικοινωνική συμπεριφορά, αξιώνοντας τον περιγραφικό τίτλο, που είναι ευρέως γνωστός στη κοινότητα των χρηστών, “Roid Rage” (Στεροειδής Οργή). Αυτή η οργή μπορεί να οδηγήσει σε ζημία ιδιοκτησίας, αυτο-τραυματισμό (συμπεριλαμβανομένης της απερίσκεπτης οδήγησης ή τραυματισμό από υπερπροσπάθεια κατά τις κοπιώδεις προπονήσεις), επιθέσεις (Schulte et al 1993), διαζύγια, ενδο-οικογενειακή βία, κακοποίηση παιδιών (Schulte et al 1993), πρόκληση σωματικών βλαβών, αυτοκτονία ή απόπειρα αυτοκτονίας (Brower et al 1989) και δολοφονία ή απόπειρα δολοφονίας(Brower et al 1989, Choi et al 1990, Pope et al 1990, Dalby et al 1992, Moss et al 1992, Yates et al 1992 and Choi et al 1994). To πόσο συχνά είναι αυτά τα επεισόδια «οργής» είναι άγνωστο. Υπάρχει μια μεγάλη απροθυμία από τους χρήστες να αναφέρουν λεπτομέρειες για αυτά τα επεισόδια στους ιατρούς, αλλά μπορεί να αναφερθούν κατά περιόδους από το οικογενειακό περιβάλλον. Η «οργή», γενικά προκαλείται από τη λήψη υψηλής δόσης για παρατεταμένη χρονική περίοδο. Το μέγεθος της δοσολογίας και ο χρόνος χρήσης που απαιτούνται για να εμφανιστούν τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά προκειμένου να καθοριστούν. Επιπλέον, η «οργή» δεν αναπτύσσεται σε όλους τους ανθρώπους που λαμβάνουν μεγάλη δοσολογία. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εργασίες που αναφέρουν επεισόδια «οργής» σε άτομα που λαμβάνουν αρκετά χαμηλές δόσεις (Dalby et al 1992, Barker et al 1987, Conacher et al 1989).
Άλλες ψυχιατρικές επιδράσεις των αναβολικών στεροειδών: Διάφορες ψυχιατρικές διαταραχές έχουν συνδεθεί άμεσα με την χρήση αναβολικών στεροειδών, μετά την αποκάλυψη της πρώτης περίπτωσης που περιγράφηκε το 1980 (Annito 1980, Yzych et al 1992). Ο πλήρης κατάλογος περιλαμβάνει διαταραχές όπως: σχιζοφρένια (Annito 1980), υπομανία και μανία (Freinhar et al 1985), παραλήρημα (Tilzey et al 1981), κατάθλιψη (Yzych et al 1992), αυτοκτονία (Lefavi et al 1990) και παράνοια (Pope et al 1988).
Στην πρώτη αναφερθείσα περίπτωση ψυχιατρικής διαταραχής συνδεόμενης με την χρήση αναβολικών στεροειδών το 1980, ένας 17-χρονος Body-Builder ανέπτυξε οξεία σχιζοφρένια κατά την λήψη μεθανδριενόνης (methandienone), ιάθηκε με την παύση της χρήσης της ουσίας, αλλά επανεμφάνισε την διαταραχή όταν επανέλαβε την χρήση (Annito 1980). Το 1992, οι Freinhar και Alvare, σημείωσαν ότι οι ερευνητές ιατροί, “συχνά” ανέφεραν τις αλλαγές διάθεσης που συνόδευαν την θεραπεία με αναβολικά στεροειδή, και περιέγραψαν έναν 27χρονο πρώην Body-Builder που έκανε χρήση οξανδρολόνης και εμφάνισε υπομανιακό επεισόδιο, ανέκαμψε κατά την διακοπή της χρήσης του φαρμάκου, αλλά είχε ένα δεύτερο επεισόδιο κατά λήψη οξυμεθολόνης. Ένα τοξικό συγχυτικό επεισόδιο με χοριοειδείς κινήσεις εμφανίστηκε σε άλλο ασθενή, που έκανε χρήση 200-300 mg οξυμεθολόνης ημερησίως, του οποίου η κλινική εικόνα βελτιώθηκε με την διακοπή της χρήσης(Τίίζβγ et al 1981).
Ο Perry και συνεργάτες, μελέτησαν 20 Αθλητές της άρσης βαρών που λάμβαναν αναβολικά στεροειδή και 20 αθλητές του ιδίου αθλήματος που δεν έκαναν χρήση, χρησιμοποιώντας ένα αυτοσυμπληρούμενο ερωτηματολόγιο και συνεντεύξεις (Pope et al 1987). Το ερωτηματολόγιο παρουσίασε μια αύξηση στα ψυχωτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα στους χρήστες, συμπεριλαμβανομένων των παρανοϊκών σκέψεων, της κατάθλιψης, της αυξανόμενης εχθρότητας και της επιθετικότητας. Οι Pope και Katz το 1987 ανέφεραν δύο περιπτώσεις ψύχωσης σε χρήστες αναβολικών στεροειδών (Pope et al 1987) και έπειτα, το 1988, 41 περιπτώσεις (39 άνδρες) με ευρύ φάσμα ψυχιατρικών διαταραχών (Pope et al 1988). Αυτή η μελέτη επικρίθηκε ευρέως επειδή δεν αποτέλεσε ελεγχόμενη δοκιμή αλλά και λόγω της επιλογής των ατόμων που συμμετείχαν στην έρευνα. Το 1994, το πρόβλημα ξεπεράστηκε με μια ελεγχόμενη μελέτη 88 αθλητών που χρησιμοποίησαν αναβολικά στεροειδή και 68 αθλητών που αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου (Pope et al 1994).
Για τη διάγνωση χρησιμοποιήθηκε η δομημένη κλινική συνέντευξη DSM-III-R (APS 1987). Το 25% των χρηστών παρουσίασε στοιχεία εξάρτησης από τα σκευάσματα ενώ το 23% υπομανία, μανία ή κατάθλιψη. Η επιθετικότητα ή η βιαιότητα, συνόδευαν τα υπομανιακά ή μανιακά επεισόδια. Οι ερευνητές επίσης πρότειναν ότι οι χρήστες είναι πιο τρωτοί σε σημαντικά καταθλιπτικά επεισόδια κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών μηνών, μετά την διακοπή της χρήσης.
Γενικότερα η χρήση ΑΣ έχει σοβαρό αντίκτυπο στην φυσιολογική ορμονική λειτουργία του οργανισμού, η οποία μπορεί με την σειρά της να οδηγήσει σε απορύθμιση της φυσιολογικής συμπεριφοράς και του ψυχολογικού προφίλ του χρήστη. Από την μία μπορεί να παρατηρηθεί επιθετικότητα και επιθετική συμπεριφορά (Perry et al 2003) αλλά και κατάθλιψη από την άλλη. Η κατάθλιψη συνήθως επέρχεται σε περιόδους που η αναλογία ανδρογόνων /οιστρογόνων έχει απορυθμιστεί σημαντικά. Αυτή είναι συνήθης παρενέργεια που πλήττει κυρίως τους άνδρες χρήστες όταν διακόπτεται η χρήση ΑΣ. Στην φάση αυτή τα επίπεδα των οιστρογόνων είναι σημαντικώς αυξημένα (από την αρωματοποίηση των ΑΣ) ενώ η ενδογενής παραγωγή τεστοστερόνης έχει ελαττωθεί σημαντικά. Έτσι, όταν διακόπτεται η χρήση των ΑΣ, ο αθλητής έχει μηδαμινά επίπεδα ανδρογόνων, μέχρι ο οργανισμός να μπορέσει να ανακτήσει την φυσιολογική του ισορροπία. Η κατάθλιψη μπορεί επίσης να εμφανιστεί κατά την διάρκεια ενός «κύκλου» που χρησιμοποιεί μόνο αναβολικά. Αν και τα σκευάσματα αυτά είναι ήπια σε σχέση με τα ανδρογόνα, πολλά μπορούν να ελαττώσουν την ενδογενή παραγωγή τεστοστερόνης. Εάν τα επίπεδα της τεστοστερόνης πέσουν σημαντικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας, τα χρησιμοποιούμενα αναβολικά μπορεί να μην είναι αρκετά ανδρογόνα για να αντισταθμίσουν, με αποτέλεσμα να έχουμε μία σημαντική πτώση στην ύπαρξη κινήτρων και στην γενικότερη ευφορία. Η καλύτερη συμβουλή για αποφυγή της κατάθλιψης κατά την διάρκεια ή μετά την λήξη του «κύκλου», είναι η στενή παρακολούθηση της χρήσης και της απόσυρσης από αυτή. Η χρήση μιας μικρής εβδομαδιαίας ποσότητας ενέσιμης τεστοστερόνης είναι πολύ αποτελεσματική καθώς και το τελείωμα της θεραπείας με βοηθητικά σκευάσματα (ancillary drugs) όπως η ταμοξιφένη, η αναστροζόλη, η ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (Human Chorionic Gonadotropin), η κλομιφένη κ.τ.λ.
Οι χρήστες αναβολικών υποφέρουν από μια μορφή ψυχασθένειας γνωστή ως νόσος των Body-builders (Clark et al 2003). Ο χρήστης, όσο μυώδης και αν είναι, θεωρεί ότι το σώμα του ποτέ δεν είναι καλό. Ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος, ποτέ δεν είναι τέλειος, ακόμη και αν στην πραγματικότητα είναι «σμιλεμένος σαν άγαλμα».
