Η ιστορία του γυμναστηρίου διαχρονικά μέσα από την οπτική του δημοσιογράφου Eric Chaline και συγγραφέα του “The Temple of Perfection: Η ιστορία του Γυμναστηρίου”Η ιστορία του Γυμναστηρίου και ο συμβολισμός του γυμνού σώματος από την αρχαιότητα έως σήμερα.
μετάφραση:
Ευαγγελία Παναγή
IAΝΟΥΑΡΙΟΣ: Ο μήνας όπου οι σκέψεις μας γυρνάνε από το φαγητό στην άσκηση. Οι αρουραίοι του γυμναστήριου (Λογοπαίγνιο όσο αναφορά ότι το γυμναστήριο αδειάζει τις γιορτές) μπορεί να απεχθάνονται όσους ψήφισαν «πάμε γυμναστήριο» με τη Πρωτοχρονιά, αλλά επαναπαύονται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι νέο-αφιχθέντες δεν θα αντέξουν παρά μόνο λίγους μήνες.
Πέρα από τις εποχιακές διακυμάνσεις με βάση το κοινό που επισκέπτεται το γυμναστήριο, η ιδέα της διατήρησης της φυσικής κατάστασης κατέκτησε την Αμερική για τα καλά. Υπάρχουν περισσότερα από 50 εκατομμύρια μέλη γυμναστήριων σε όλη τη χώρα, μέχρι 22 τοις εκατό περισσότερα από όσα υπήρχαν πριν από μια δεκαετία. Επί του συνόλου, τα γυμναστήρια αποτελούν επιχειρήσεις των 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η ιστορία του γυμναστηρίου αγγίζει πολλούς τομείς της ζωής, του πολιτισμού και της κοινωνίας, που με την πρώτη ματιά φαίνεται να έχουν πολύ μικρή σχέση με το γυμναστήριο, την άσκηση, ή τη φυσική κατάσταση. Πράγματι, σε όλη την ιστορία του, το γυμναστήριο υπήρξε χώρος για τους καλλιτέχνες, τους πολιτικούς, τους μορφωμένους και τους αντιδραστικούς.
Οι αρχαίοι Έλληνες
Το πώς το ανθρώπινο σώμα απεικονίζεται, συντηρείται και παρουσιάζεται σε κάθε δεδομένη στιγμή, καθορίζεται από συμπεριφορές που σχετίζονται με την σεξουαλικότητα, το φύλο αλλά και τον ηθικό κώδικα που επικρατεί. Και αυτά όμως έχουν αλλάξει αρκετά, με την πάροδο του χρόνου. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι μας έδωσαν τον Νάρκισσο, τα ανταγωνιστικά αθλήματα, και τα πρώτα γυμναστήρια, λάτρευαν τη γυμνή ανδρική μορφή. Η φυσική ομορφιά ήταν ένα σημάδι της θεϊκής εύνοιας. Οι Ρωμαίοι, αντίθετα, ήταν πολύ πιο καχύποπτοι όσον αφορά το σώμα και τις απολαύσεις, που αυτό προσέφερε. Μέχρι τον Μεσαίωνα, το σώμα έγινε αντικείμενο διασυρμού, αφού θεωρήθηκε αμαρτωλό και έτσι παραγκωνίστηκε. Το γυμνό έκανε την επιστροφή του κατά την Αναγέννηση, όπου οι καλλιτέχνες συνδύασαν την ειδωλολατρική εικόνα με χριστιανικά θέματα για να παράγουν τέτοια αριστουργήματα Αναγεννησιακού «κιτς» όπως η “Γέννηση της Αφροδίτης” του Μποτιτσέλι και ο «Δαβίδ» του Μιχαήλ Άγγελο.[quote]πήγαιναν στο γυμναστήριο για φλερτ με το αντίθετο φύλο ή για να βρουν περισσότερους φίλους[/quote]
Σήμερα, έχουμε σταδιακά επανέλθει σε κάτι που μοιάζει οικείο στους Αρχαίους Έλληνες: την φυσικότητα να είναι κανείς ημίγυμνος δημοσίως, καθιστώντας έτσι τα γυμναστήρια όχι μόνο οικονομικά βιώσιμα, αλλά και κοινωνικά αναγκαία. Πράγματι, ερευνητές στο Ηνωμένο Βασίλειο, διαπίστωσαν ότι οι μισοί από όσους ρωτήθηκαν στα πλαίσια ερωτηματολογίων, παραδέχθηκαν ότι πήγαιναν στο γυμναστήριο για φλερτ με το αντίθετο φύλο ή για να βρουν περισσότερους φίλους.[quote]ένα ελληνικό Γυμνάσιο θα θύμιζε περισσότερο ένα υπαίθριο αθλητικό χώρο παρά ένα κλειστό γυμναστήριο[/quote]
Ο όρος Γυμνάσιο
Εκτός από τις μηχανοκίνητες συσκευές που υπάρχουν στο χώρο, τα σύγχρονα γυμναστήρια πιθανόν να μην ήταν όλα αυτά, προς έκπληξη όλων αυτών που δημιούργησαν την ιδέα. Το αρσενικού γένους, αγγλοσαξονικό, μονοσύλλαβο ουσιαστικό “γυμναστήριο” αποτελεί μια συρρίκνωση της ελληνικής λέξης «Γυμνάσιο», το οποίο σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται ως “σχολείο για γυμνή γυμναστική.” Αλλά σε αντίθεση με τις σύγχρονες αντιλήψεις μας, ένα ελληνικό Γυμνάσιο θα θύμιζε περισσότερο ένα υπαίθριο αθλητικό χώρο παρά ένα κλειστό γυμναστήριο.
Η ιδέα ενός τόπου αφιερωμένου στην άσκηση προέκυψε μια χιλιετία αργότερα, και δεν προήλθε από την ελίτ των πολεμιστών του είδους, που θα το χρησιμοποιούσαν ως ένα μέρος εκπαίδευσης τους για τον πόλεμο, αλλά από γιατρούς της Αναγέννησης, που συνέστησαν την αρχαία “Γυμναστική Τέχνη” στους αριστοκράτες προστάτες τους, με τη μάταιη ελπίδα ότι θα μπορούσε να περιορίσει τη ζημία που προκαλείται από τη διατροφική ατασθαλία που τότε θεωρείτο προνόμιο μεταξύ των πλουσίων και των ισχυρών.[quote]πριν μπορέσει ο άνθρωπος να αλλάξει το σώμα του στο γυμναστήριο, έπρεπε να κατορθώσει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του.[/quote]
Αν η τέχνη του 16ου αιώνα δόξασε τη γυμνή ανθρώπινη μορφή ως μια αφαίρεση, και η ιατρική του 16ου αιώνα αναγνώρισε τα οφέλη για την υγεία από την τακτική άσκηση, η ιδέα ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να αλλάξει το σχήμα του σώματός του απείχε κατά πολύ από τη πραγματικότητα. Αυτό θα απαιτούσε μια ριζική αλλαγή στάσης απέναντι σε κοινωνικούς θεσμούς και πεποιθήσεις. Με λίγα λόγια, πριν μπορέσει ο άνθρωπος να αλλάξει το σώμα του στο γυμναστήριο, έπρεπε να κατορθώσει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του.[quote]το σώμα για τους λευκούς άνδρες δεν ήταν πλέον πνευματική αποστροφή[/quote]
Αυτή η στροφή άρχισε με τον Διαφωτισμό, ένα φιλοσοφικό κίνημα που εμφανίστηκε στην Ευρώπη τον 17ου αιώνα, αλλά το επιστέγασμα του βρισκόταν πέρα από τον Ατλαντικό, στην ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών. Το σύνολο του έργου του Διαφωτισμού θα μπορούσε να συνοψιστεί με τρείς λέξεις που πηγάζουν από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας: «Τη ζωή, την ελευθερία και την επιδίωξη της ευτυχίας» – τα θεμέλια του οικοδομήματος των πολιτικών δικαιωμάτων που θεωρούμε δεδομένα στη Δύση, αλλά τα οποία επίσης τονίζουν το προσωπικό αποδίδοντας στην ευτυχία ισομερή χρέωση μαζί με τη ζωή και την ελευθερία. Ο άνθρωπος του Δυτικού Κόσμου, μολονότι, κάτοχος πολιτικών δικαιωμάτων, ήταν επίσης ένα φυσικό ον, του οποίου το σώμα – τουλάχιστον για τους λευκούς άνδρες – δεν ήταν πλέον πνευματική αποστροφή ούτε μπορούσε να πωληθεί ως κινητή περιουσία (σκλάβος), αλλά αποτελούσε κάτι που έπρεπε να λαμβάνει φροντίδα, να διατηρείται, να βελτιώνεται, και μάλιστα, με αυστηρά καθορισμένους τρόπους, να τυγχάνει και απόλαυσης.
Αποτελεί φυσικά και έκπληξη, το γεγονός ότι ο Διαφωτισμός έδωσε αφορμή για πολλές βελτιώσεις στη φυσική αγωγή, κυρίως στο σχολικό περιβάλλον. Ωστόσο, η γένεση του σύγχρονου γυμναστηρίου δεν ήταν ο φιλοσοφικός στοχασμός ή η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά ο πόλεμος.
Γαλλία – Ναπολέων Βοναπάρτης 1806
Το 1806, ο Γάλλος αυτοαποκαλούμενος αυτοκράτορας Ναπολέων Βοναπάρτης συνέθλιψε την Πρωσία, που μέχρι τότε θεωρείτο ότι ήταν η στρατιωτική υπερδύναμη της Ευρώπης. Αντιμέτωπος με την ταπείνωση της χώρας του, ο δάσκαλος Friedrich Jahn έκρινε ότι, εάν η ρωγμή των επαγγελματικών στρατών της Γερμανίας των διαιρεμένων μοναρχιών, απέτυχε να νικήσει το κληρωτό στρατό της Γαλλίας, μια ενωμένη Γερμανία θα μπορούσε επικρατήσει αν είχε το δικό της πολιτικό στρατό. Κατηγορώντας την ήττα της Πρωσίας για το φυσικό εκφυλισμό της γερμανικής φυλής, ο Jahn δημιούργησε το 1811 το πρώτο ίδρυμα (γυμναστική ένωση) από την αρχαιότητα, αφιερωμένο στην άσκηση για προσωπικούς του λόγους, την οποία χαρακτήρισε turnplatz δηλαδή υπαίθριο γυμνάσιο, ή αλλιώς πεδίο άσκησης. Ήταν ένας υπαίθριος χώρος turnen – κυκλικής γυμναστικής (η βάση για το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής), που ήταν εξοπλισμένος με παράλληλες και ψηλές μπάρες, κρίκους, πάγκους γυμναστικής, αναρριχητικά ιστία, σκάλες, και επιπρόσθετες παροχές για τρέξιμο και άλλα αθλήματα στίβου. Αυτοί οι οποίοι ασκούνταν ονομάζονταν turners δηλαδή «τορνευτές» του σώματος.
Γερμανία – Friedrich Ludwig Jahn
Παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε ως μια αστική επιχείρηση που αργότερα θα εξελισσόταν με βάση τη κρατική χορηγία, σε μαθήματα φυσικής εκπαίδευσης για τους μαθητές των σχολείων και τους κληρωτούς, η turnplatz αρχικά θεωρήθηκε απειλή για την καθεστηκυία τάξη γιατί ήταν ανοικτή σε όλους, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη, και επειδή οι turners υποστήριζαν την ενοποίηση της Γερμανίας. Μετά την ήττα του Ναπολέοντα το 1815, οι συντηρητικοί της γερμανικής μοναρχίας κινήθηκαν γρήγορα για να απαγορεύσουν τους turnen. Δύο από τους μαθητές Jahn, που μετανάστευσαν το 1820 στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ξεφύγουν από τις διώξεις στη πατρίδα τους, δημιούργησαν το 1826 το πρώτο συλλογικό γυμνάσιο στο Χάρβαρντ των Ηνωμένων Πολιτειών. Όμως, η εισαγωγή στο γυμνάσιο δεν αγκαλιάστηκε από το σύνολο των φοιτητών και έτσι αναγκάστηκε σύντομα να κλείσει. Μια δεύτερη απόπειρα στα τέλη της δεκαετίας του 1840 ήταν πιο επιτυχημένη, και με το ξέσπασμα του Εμφυλίου Πολέμου, υπήρχαν 150 turnverein (σύλλογοι γυμναστικής turnen) που αριθμούσαν 10.000 μέλη turners, που προσλαμβάνονταν κυρίως από τις γερμανικές κοινότητες μεταναστών.
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής – Αβραάμ Λίνκολν
Οι turners ήταν και σωματικά και πολιτικά ενεργοί. Αυτοί ήταν μερικοί από τους πρώτους υποστηρικτές του Αβραάμ Λίνκολν. Μια ομάδα από turners σχημάτισε επίσης και τη προεδρική φρουρά του νέου προέδρου κατά τη διάρκεια της αναγόρευσης του.
Ήταν μια εποχή αλληλοσυγκρουόμενων αντιλήψεων όσον αφορά την φυσική κατάσταση. Οι «άγριοι» άντρες που διέμεναν κοντά στα σύνορα ήταν πολύ αρρενωποί και πέρα πάσης αμφιβολίας εξαιρετικά υγιείς, αλλά τα ιδανικά πρότυπα της πολιτισμένης Ανατολής κυμαίνονταν μεταξύ των αδυνατισμένων, εξαντλημένων – με μέση σφήκας, νεαρών ανδρών που ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη γραμμή των ρούχων τους παρά για το μέγεθος των δικεφάλων τους – και αυτών με το διπλό πιγούνι, παχύσαρκων επιχειρηματιών, των οποίων ο πλούτος φαινόταν από τη φαρδιά μέση τους.
Η turnplatz προσέλκυσε νεαρούς ριζοσπάστες που είδαν την κοινή άσκηση ως ένα μέσο για τη μεταρρύθμιση της κοινωνίας, αλλά τα πρώτα εμπορικά γυμναστήρια που άρχισαν να εμφανίζονται στην Ευρώπη στα μέσα του 19ου αιώνα, εισήγαγαν ένα γνωστό πλέον επιχειρηματικό μοντέλο: ένα ίδρυμα ανοικτό σε όλους, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη, το φύλο ή την ηλικία, προσαρμοσμένο να ικανοποιήσει τις ανάγκες του ατόμου, εφ ‘όσον αυτός ή αυτή είχε τα μέσα να πληρώσει. Τι συνέβηκε όμως μεταξύ 1820 και 1850 για να οδηγηθούμε σε αυτή την επανάσταση στο τομέα της άσκησης; Κατά κύριο λόγο, η ταχεία εκβιομηχάνιση, ο εκδημοκρατισμός και η αστικοποίηση της Δυτικής Ευρώπης, με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία να βρίσκονται στο βιομηχανικό και πολιτικό προσκήνιο. Ο πολίτης του Διαφωτισμού, ο οποίος είχε κερδίσει τη Ζωή και την Ελευθερία έγινε ένας εύπορος, άνετος βικτωριανός καταναλωτής που ασχολείτο με την αναζήτηση της ευτυχίας.
Τα πρώτα Γυμναστήρια
Ένα από τα πρώτα εμπορικά γυμναστήρια του κόσμου ήταν το Grand Gymnase του Hippolyte Triat, το οποίο άνοιξε στο Παρίσι το 1849. Παρόλο που ονομάστηκε γυμνάσιο, εντούτοις το πλησιέστερο σύγχρονο αντίστοιχο του θα ήταν ένα μεγάλο στούντιο που ειδικεύεται στις τάξεις ομαδικής άσκησης. Το 1897, ο Eugen Sandow δημιούργησε στο Ηνωμένο Βασίλειο την πρώτη αλυσίδα στον κόσμο επώνυμων γυμναστηρίων, τα Ινστιτούτα της Φυσικής Αγωγής. Με τους προσωπικούς τους εκπαιδευτές και τα ράφια με δωρεάν βάρη, τα ινστιτούτα Sandow εξυπηρετούσαν και τους άνδρες και τις γυναίκες που είχαν επιλέξει να αναπτύξουν τη δύναμη τους, ως προτιμώμενη μέθοδο της σωματικής αυτό βελτίωσης.
Eugen Sandow /ή Friedrich Wilhelm Mülle
Τόσο ο Triat όσο και ο Sandow ξεκίνησαν την καριέρα τους ως ισχυροί άνδρες, με ποικίλη δραστηριότητα – εκ φύσεως χαρισματικοί αθλητές, οι οποίοι ξεσήκωναν το κοινό με τις επιδείξεις του ημίγυμνού σώματος τους και εντυπωσίαζαν με τα κατορθώματα δύναμης τους. Αφότου καθιερώθηκαν λόγω των παραστάσεων τους, συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη φήμη τους για να ανταποκριθούν στην αυξανόμενη ζήτηση από την μεσαία τάξη της Ευρώπης που επιζητούσε τη φυσική κατάσταση, μιας και η διατήρηση του τίτλου τεμπέλης πλούσιος, τόσο ως φυσικό δικαίωμα και ως ωφέλιμη ενασχόληση, ήταν δεδομένη. Σε αυτό, Sandow έλαβε σε μεγάλο βαθμό τη βοήθεια δύο νέων τεχνολογιών: της φωτογραφίας που του επέτρεψε να διαδώσει το «Ελληνικό ιδανικό» που ενσωμάτωνε, και της μαζικής παραγωγής, η οποία εφοδίαζε τα γυμναστήρια του και τις επιχειρήσεις ταχυδρομικών παραγγελιών με φθηνό, τυποποιημένο εξοπλισμό.
Angelo Siciliano ή Charles Atlas
Ο Sandow άσκησε ιδιαίτερα μεγάλη επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες περιόδευσε δύο φορές στη δεκαετία του 1890, φέρνοντας το νούμερο με τον μπόντι μπίλτερ στα αμερικανικά στάδια και προωθώντας έτσι τη διατήρηση της φυσικής κατάστασης μέσω της σταδιακής προπόνησης με βάρη.
Ο ομόλογός του, Bernarr Macfadden, αν και δεν άνοιξε γυμναστήριο, εντούτοις εγκαινίασε την καριέρα του Angelo Siciliano (πιο γνωστού στο ευρύ κοινό με το όνομα που διατηρούσε ως μπόντι μπίλντερ: Charles Atlas), ενός ανθρώπου, ο οποίος θα γινόταν συνώνυμο με την υγεία και τη καλή φυσική κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
19ος αιώνας Ηνωμένες Πολιτείες
Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το γυμναστήριο είχε κερδίσει μια σημαντική θέση στην αμερικανική ζωή. Η ελίτ εκπαιδευόταν σε συλλογικά γυμναστήρια και αποκλειστικές ιδιωτικές λέσχες, όπως το New York Athletic Club, που ιδρύθηκε το 1868, ενώ ο εργαζόμενος άνδρας πήγαινε στο YMCA (The Young Men’s Christian Association) , το οποίο προωθούσε ένα συνδυασμό μεταξύ της θρησκείας και της φυσικής κατάστασης, γνωστό ως “Μυϊκό Χριστιανισμό.”
The Young Men’s Christian Association
Αρκετά συστατικά από το σύγχρονο γυμναστήριο ήταν πλέον σε ισχύ: Λάτρης της γυμναστικής ο George Baker Winship πιστώνεται με την εφεύρεση του adjustable dumbbell (ρυθμιζόμενου αλτήρα) ενώ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, άλλοι έξυπνοι εφευρέτες με το σχεδιασμό μηχανημάτων με βάρη, που δεν διαφέρουν κατά πολύ με τα σημερινά multigyms (πολυγυμναστήρια).
Αλλά για να εδραιωθεί πλήρως, το γυμναστήριο χρειαζόταν να μετατραπεί σε μια καθημερινή αθλητική δραστηριότητα, που να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τις άλλες μεγάλες αθλητικές και ψυχαγωγικές ενασχολήσεις, με ένα σημαντικό αριθμό συμμετεχόντων, οι οποίοι θα αποτελούσαν μια ελκυστική πρόταση για τους επιχειρηματίες. Στα μέσα του 20ου αιώνα, αυτό που μεταμόρφωσε τη προπόνηση με βάρη στο γυμναστήριο, σε μια δραστηριότητα μαζικής συμμετοχής, ήταν η γόνιμη αλληλεπίδραση μεταξύ της ηδονικής κουλτούρας της Καλιφόρνιας, με τους διαγωνισμούς μπόντι μπίλντιγκ, και με το Χόλυγουντ.
Σάντα Μόνικα – “Muscle Beach”
Αυτά τα τρία στοιχεία έδεσαν, όταν το 1934, η πόλη της Σάντα Μόνικα απέκτησε νέες παραλιακές εγκαταστάσεις, που έγιναν γρήγορα γνωστές ως “Muscle Beach”, διότι συγκέντρωναν τις αθλήτριες και τους αθλητές στους υπαίθριους χώρους τους, καθώς και στα γυμναστήρια που άνοιγαν γρήγορα στην πόλη για να τους εξυπηρετήσουν.
Abbye Stockton, η Barbelle της Σάντα Μόνικα
Μεταξύ των θαμώνων του Muscle Beach ήταν ο «Βραχύσωμη» Abbye Stockton, η Barbelle της Σάντα Μόνικα, η οποία ετοιμαζόταν να ανοίξει γυμναστήριο γυναικών στο Λος Άντζελες, και ο Steve Reeves, ο οποίος επωφελήθηκε από τη σωματική του διάπλαση και την επιτυχία του ως Μr. America και Mr. Universe για να ξεκινήσει καριέρα στο Χόλυγουντ, με μια συνεργασία που θα άνθιζε πλάι στην καριέρα του Arnold Schwarzenegger.
Η σύνδεση του ισχυρού στα μπράτσα, υπερήρωα με το γυμναστήριο δημιούργησε την εικόνα που ένα καθόλα ετεροφυλόφιλο αρσενικό διατηρεί, διαμέσου ίσως του πιο αξιομνημόνευτου δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ “Pumping Iron” το 1977, που οδήγησε τον Schwarzenegger στη νίκη στο διαγωνισμό Mr.Olympia το 1975. Αλλά αυτό που συνέβαινε στην πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Vic Tanny
Στη δεκαετία μεταξύ 1940 και 1950, τρεις επιχειρηματίες, ο Vic Tanny, ο Τζακ La Lanne, και ο Bob Delmonteque, δημιούργησαν τις πρώτες αλυσίδες γυμναστηρίων, όπου οι άνδρες και οι γυναίκες μπορούσαν να προπονηθούν μαζί σε ένα καθαρό, άνετο περιβάλλον. Αν και οικονομικά ανεπιτυχής, ο Tanny και οι υπόλοιποι καθιέρωσαν ένα επιχειρηματικό μοντέλο, που έπεισε το Bally, διαχειριστή του καζίνο να επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στον τομέα της φυσικής κατάστασης. Με τη δημιουργία της Bally Total Fitness, το Αμερικανικό γυμναστήριο έγινε εταιρικό.
Dr. Kenneth Cooper ιδρυτής της αεροβίωσης
Dr.Kenneth Cooper – Jane Fonta
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, το να πηγαίνει κανείς στο γυμναστήριο σήμαινε ακόμη τη προπόνηση με βάρη, ανταποκρινόμενο στους άνδρες που ενδιαφέρονταν να χτίσουν τους μυς τους, αλλά δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει την πλειοψηφία των γυναικών που είχε διαφορετικούς στόχους φυσικής κατάστασης. Αυτό που τις τράβηξε στο γυμναστήριο κατά εκατοντάδες ήταν η «Αεροβική Επανάσταση», η οποία συνδύαζε τις επιστημονικές ανακαλύψεις του Dr.Kenneth Cooper με την αίγλη του Χόλυγουντ και με την εμπορική ιδιοφυΐα της Jane Fonta, η οποία διέδωσε το αερόμπικ χορού με μια σειρά βιβλίων και βίντεο που έγιναν εμπορική επιτυχία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Μετά την εποχή της Fonda, γεννήθηκε το γυμναστήριο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, με τη τριμερή του προσφορά σε βάρη, αερόβιο, και μαθήματα ομαδικής άσκησης.[quote]Το γυμναστήριο μετατράπηκε στο «στέκι» του αφοσιωμένου μπόντι μπίλντερ στα μέσα του 20ου αιώνα[/quote]
Ξεκινώντας ως γνώρισμα των πλουσίων και αφοσιωμένων στη θρησκεία ανθρώπων, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, το Αμερικάνικο γυμναστήριο μετατράπηκε στο «στέκι» του αφοσιωμένου μπόντι μπίλντερ στα μέσα του 20ου αιώνα. Μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, το γυμναστήριο έγινε εταιρικό, ικανοποιώντας εξίσου άνδρες και γυναίκες, ομοφυλόφιλους και ετεροφυλόφιλους, νέους και ηλικιωμένους. Σήμερα το να ασκείται κανείς στο γυμναστήριο, έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος του Αμερικάνικου τρόπου ζωής, καθώς αποτελεί και ένα επιχειρηματικό μοντέλο που έχε εξαχθεί στον υπόλοιπο κόσμο.
Ευαγγελία Παναγή
Φιλόλογος – ΑΠΘ – Μεταφράστρια
Συνεργάτης/competent translation – bodyandstyle.net
Ο Eric Chaline είναι δημοσιογράφος με έδρα το Λονδίνο. Είναι ο συγγραφέας του “The Temple of Perfection : Η ιστορία του Γυμναστηρίου” .
